REZERWACJA LEKU NA RECEPTĘ!!! ABY ODEBRAĆ ZAREZERWOWANY LEK, NALEŻY OKAZAĆ WAŻNĄ W DNIU ODBIORU RECEPTĘ !!! PREZENTOWANE CENY SĄ CENAMI Z ODPŁATNOŚCIĄ 100%, ODPŁATNOŚĆ ZGODNA Z RECEPTĄ ZOSTANIE NALICZONA W MOMENCIE REALIZACJI!!!

OPIS

Substancja czynna leku Depo-Medrol, metyloprednizolonu octan, należy do grupy
glikokortykosteroidów przeznaczonych do stosowania ogólnego i miejscowego.
Podobnie jak inne glikokortykosteroidy Depo-Medrol wpływa m.in. na:
− procesy zapalne i immunologiczne
− metabolizm węglowodanów, białek i tłuszczów
− układ krążenia
− układ sercowo-naczyniowy
− ośrodkowy układ nerwowy
− mięśnie szkieletowe
− tkankę kostną
− tkankę łączną
− skórę i błony śluzowe
− układ wewnątrzwydzielniczy
− czynność nerek

Lek Depo-Medrol powinien być stosowany w leczeniu objawowym, oprócz przypadków zaburzeń
endokrynologicznych, kiedy jest stosowany jako leczenie substytucyjne.
Lek Depo-Medrol podaje się domięśniowo, dostawowo, do kaletki maziowej, okołostawowo, na
zmianę chorobową, doodbytniczo.
 

WSKAZANIA DO ZASTOSOWANIA LEKU

DZIAŁANIE LEKU

DAWKOWANIE LEKU

Domięśniowo (w celu uzyskania działania ogólnoustrojowego). Dawkowanie musi być dostosowane indywidualnie do ciężkości choroby, rokowania i oczekiwanego czasu trwania choroby oraz reakcji pacjenta na leczenie. Czas leczenia powinien być jak najkrótszy. Gdy pożądane jest długotrwałe działanie, tygodniową dawkę oblicza się poprzez pomnożenie doustnej dawki dobowej przez 7 i podaje się ją w postaci pojedynczego wstrzyknięcia. U niemowląt i dzieci należy zmniejszyć zalecane dawki, jednak dawkowanie powinno raczej zależeć od ciężkości choroby niż od przeliczenia z dokładnym uwzględnieniem wieku lub masy ciała. Terapia hormonalna stanowi uzupełnienie leczenia konwencjonalnego, ale go nie zastępuje. Po podawaniu leku przez więcej niż kilka dni zmniejszenie dawki i (lub) odstawienie leku powinno przebiegać stopniowo. W przypadku decyzji o zakończeniu przewlekłego leczenia konieczny jest ścisły nadzór lekarski. Ze względu na wysoką częstość występowania zaniku tkanki podskórnej, należy unikać podawania wstrzyknięć do mięśnia naramiennego. Podstawowymi czynnikami, na podstawie których należy ustalać dawkowanie są: ciężkość choroby, rokowania i oczekiwany czas trwania choroby, a także reakcja pacjenta na lek. Jeżeli podczas przewlekłego schorzenia rozpocznie się okres samoistnej remisji, leczenie należy przerwać. W trakcie leczenia przewlekłego należy regularnie wykonywać rutynowe badania laboratoryjne, takie jak badanie ogólne moczu, oznaczenie stężenia glukozy we krwi 2 h po posiłku, pomiar ciśnienia tętniczego i masy ciała, oraz prześwietlenie klatki piersiowej. Pożądane jest wykonanie przeglądowego badania radiologicznego górnego odcinka przewodu pokarmowego u pacjentów z chorobą wrzodową w wywiadzie lub z nasilonymi objawami dyspeptycznymi. U pacjentów z zespołem nadnerczowo-płciowym może wystarczyć podanie pojedynczego wstrzyknięcia domięśniowego 40 mg co 2 tyg. W leczeniu podtrzymującym u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów tygodniowa dawka domięśniowa 40-120 mg. U pacjentów ze zmianami skórnymi, które ustępują pod wpływem ogólnego podawania kortykosteroidów, zazwyczaj stosuje się 40-120 mg octanu metyloprednizolonu podawanego domięśniowo w czasie od 1 do 4 tyg. U pacjentów z ostrym, ciężkim zapaleniem skóry wywołanym przez sumaka jadowitego złagodzenie objawów można uzyskać w czasie 8-12 h po podaniu domięśniowym pojedynczej dawki 80-120 mg. W leczeniu przewlekłego kontaktowego zapalenia skóry może być niezbędne wielokrotne wykonanie wstrzyknięć w odstępach 5-10 dni. W leczeniu łojotokowego zapalenia skóry do opanowania tego stanu może być konieczne zastosowanie tygodniowej dawki 80 mg. U pacjentów chorych na astmę, po podaniu domięśniowym 80-120 mg można uzyskać zmniejszenie objawów w czasie 6-48 h. Działanie leku może się utrzymywać w okresie od kilku dni do 2 tyg. Jeżeli z leczonym stanem wiążą się objawy stresu, dawkowanie zawiesiny należy zwiększyć. Jeżeli konieczne jest szybkie uzyskanie działania hormonalnego o maksymalnym natężeniu, wskazane jest podanie dożylne wysoce rozpuszczalnej soli sodowej bursztynianu metyloprednizolonu. 

Miejscowo (w celu uzyskania działania miejscowego). Leczenie octanem metyloprednizolonu nie eliminuje potrzeby zastosowania środków konwencjonalnych. Chociaż ta metoda leczenia prowadzi do złagodzenia objawów, nie zapewnia pod żadnym względem pełnego wyleczenia i hormon nie wpływa na przyczynę zapalenia. 

- Reumatoidalne zapalenie stawów i choroba zwyrodnieniowa stawów. Wielkość dawki zależy od wielkości stawu i ciężkości choroby. W przypadkach choroby przewlekłej wstrzyknięcia można powtarzać w odstępach 1-5 tyg. lub dłuższych, zależnie od stopnia zmniejszenia objawów uzyskanego po podaniu pierwszego wstrzyknięcia. Orientacyjne dawki: staw duży (kolanowy, skokowy, barkowy) - 20-80 mg; staw średni (łokciowy, nadgarstkowy) - 10-40 mg; staw mały (śródręcznopaliczkowy, międzypaliczkowy, mostkowo-obojczykowy, barkowo-obojczykowy) - 4-10 mg. Wstrzyknięcie należy wykonać do przestrzeni maziówkowej. Można rozważyć zastosowanie znieczulenia nasiękowego prokainą. Stawy niedostępne anatomicznie, takie jak stawy kręgosłupa i stawy krzyżowo-biodrowe, w których brak jest przestrzeni maziówkowej, nie są odpowiednim miejscem do wykonania wstrzyknięcia. Niepowodzenia leczenia najczęściej wynikają z tego, że nie udało się podać leku do przestrzeni stawowej. Wstrzyknięcia do otaczających tkanek są mało skuteczne lub nieskuteczne. W przypadku niepowodzenia leczenia, gdy wstrzyknięcie było wykonane do przestrzeni stawowej (co wiadomo na podstawie aspiracji płynu), następne podania leku na ogół okazują się nieskuteczne. Leczenie miejscowe nie wpływa na podstawowy proces chorobowy, w związku z czym zawsze, gdy jest to możliwe, należy je uzupełnić fizykoterapią i korekcją ortopedyczną. Po dostawowym podaniu kortykosteroidu należy zwracać uwagę, aby nie przeciążać stawów, w których uzyskano zmniejszenie dolegliwości. Zaniedbanie może doprowadzić do pogorszenia funkcji stawu w stopniu przewyższającym korzyść osiągniętą dzięki leczeniu steroidem. Nie należy wykonywać wstrzyknięć do niestabilnych stawów. Powtarzane wstrzyknięcia dostawowe mogą w niektórych przypadkach prowadzić do niestabilności stawu. W wybranych przypadkach wskazana jest kontrola radiologiczna umożliwiająca wykrycie narastającego uszkodzenia stawu. 

- Zapalenie kaletki maziowej. Należy podać do miejsca wstrzyknięcia 1% roztwór chlorowodorku prokainy, tworząc pęcherzyk z płynem. Do kaletki stawowej wprowadzić jałową igłę o rozmiarze od 20 do 24, założoną na suchą strzykawkę, po czym aspiruje się płyn. Igłę należy pozostawić w miejscu a strzykawkę wymienić na kolejną, zawierającą pożądaną dawkę leku. Po wykonaniu zastrzyku należy wyjąć igłę i nałożyć niewielki opatrunek. 

- Ganglion, zapalenie ścięgna, zapalenie nadkłykcia. Wprowadzić zawiesinę do pochewki ścięgna, a nie do samej jego tkanki. W przypadku leczenia zapalenia nadkłykcia, należy ostrożnie wyznaczyć granice obszaru największej bolesności i wstrzyknąć zawiesinę do tej okolicy. W przypadku ganglionów pochewek ścięgna zawiesinę należy wstrzyknąć bezpośrednio do torbieli. W wielu przypadkach pojedyncze wstrzyknięcie leku znacznie zmniejsza wielkość torbieli stawowej, a nawet może spowodować jej zniknięcie. Zależnie od ciężkości leczonego stanu, stosuje się dawkę 4-30 mg. W leczeniu stanów nawracających lub przewlekłych konieczne może być powtórne wykonanie wstrzyknięcia. Każde wstrzyknięcie należy wykonywać w warunkach jałowych. 

- W celu uzyskania działania miejscowego w leczeniu chorób skórnych: Po oczyszczeniu skóry właściwym preparatem antyseptycznym, takim jak 70% alkohol, do zmiany wstrzykuje się 20-60 mg leku. W przypadku większych zmian może być konieczne podanie dawek 20-40 mg, podzielonych na kilka kolejnych wstrzyknięć miejscowych. Należy unikać wstrzykiwania ilości, które mogą spowodować zmianę barwy skóry, ponieważ po ich podaniu może powstać niewielkie ognisko martwicy. Na ogół lek podaje się w 1 do 4 wstrzyknięć. Długość okresów pomiędzy wstrzyknięciami zależy od rodzaju zmiany oraz od czasu trwania poprawy uzyskanej po pierwszym wstrzyknięciu. 

Doodbytniczo. Podawanie octanu metyloprednizolonu w dawkach 40-120 mg w postaci wlewek doodbytniczych lub ciągłego wlewu doodbytniczego, 3-7 razy tygodniowo przez okres co najmniej 2 tyg., stanowi leczenie uzupełniające w terapii niektórych pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego. U wielu pacjentów udaje się opanować objawy po podaniu 40 mg octanu metyloprednizolonu w objętości 30-300 ml wody. Należy zastosować również inne uznane środki terapeutyczne. 

WARUNKI PRZECHOWYWANIA LEKU

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po: EXP.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

SKŁAD LEKU

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE LEKU

INFORMACJE OSTRZEGAWCZE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU

Kiedy nie stosować leku Depo-Medrol
• jeśli pacjent ma uczulenie na substancję czynną lub na którykolwiek z pozostałych składników tego
  leku 
• u pacjentów z uogólnionym zakażeniem grzybiczym
• dooponowo (dokanałowo)
• nadtwardówkowo
• dożylnie
• do nosa i do gałki ocznej, a także do innych miejsc (skóra pokrywająca czaszkę, jama ustno-
  gardłowa, zwój klinowo-podniebienny)

Podawanie szczepionek żywych lub żywych atenuowanych jest przeciwwskazane w trakcie leczenia
lekiem Depo-Medrol w dawkach powodujących działanie zmniejszające odporność
(immunosupresyjne).

Ostrzeżenia i środki ostrożności
U pacjentów, u których występują wymienione poniżej schorzenia, leczenie lekiem Depo-Medrol
powinno trwać jak najkrócej i wymagają oni specjalnej opieki lekarskiej podczas stosowania leku:

− Dzieci: u dzieci poddawanych długotrwałemu leczeniu lekiem Depo-Medrol w dobowych
   dawkach podzielonych może dochodzić do zahamowania wzrostu. Lekarz powinien ograniczyć
   stosowanie tego typu leczenia do najcięższych wskazań.
− Pacjenci z cukrzycą: leczenie lekiem Depo-Medrol może spowodować ujawnienie się cukrzycy
   utajonej lub zwiększenie zapotrzebowania na insulinę lub doustne leki przeciwcukrzycowe.
− Pacjenci z nadciśnieniem tętniczym: leczenie lekiem Depo-Medrol może spowodować nasilenie
   nadciśnienia tętniczego.
− Pacjenci z chorobami psychicznymi w wywiadzie: leczenie lekiem Depo-Medrol może
   spowodować pogorszenie istniejącej niestabilności emocjonalnej lub skłonności psychotycznych.
− Pacjenci z opryszczką oczną lub półpaścem ocznym z objawami ze strony gałki ocznej: leczenie
   lekiem Depo-Medrol może spowodować ryzyko perforacji rogówki.

Jeśli u pacjenta wystąpi nieostre widzenie lub inne zaburzenia widzenia, należy skontaktować się
z lekarzem.

Leku Depo-Medrol nie należy stosować jako fiolki wielodawkowej. Po podaniu potrzebnej dawki
należy wyrzucić wszelkie pozostałości zawiesiny.

  

INFORMACJE DOTYCZĄCE OPAKOWANIA LEKU

Biała zawiesina.
Opakowanie zawiera 1 lub 5 fiolek.

Podmiot odpowiedzialny:
Pfizer Europe MA EEIG
Boulevard de la Plaine 17
1050 Bruxelles
Belgia

Wytwórca:
Pfizer Manufacturing Belgium NV
Rijksweg 12
2870 Puurs
Belgia

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do miejscowego
przedstawiciela podmiotu odpowiedzialnego:
Pfizer Polska Sp. z o.o.
tel. 22 335 61 00

STOSOWANIE INNYCH LEKÓW

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Płodność
W badaniach na zwierzętach wykazano, że lek Depo-Medrol ma działanie upośledzające płodność.

Ciąża
Niektóre badania na zwierzętach wykazały, że kortykosteroidy podawane matkom mogą powodować
wystąpienie wad rozwojowych płodu.

Nie wydaje się jednak, aby lek Depo-Medrol podawany kobietom w ciąży powodował wady wrodzone
u płodu. Dopóki nie zostaną przeprowadzone odpowiednie badania, dotyczące wpływu leku
Depo-Medrol na procesy rozrodcze u ludzi, lek ten nie powinien być podawany kobietom ciężarnym,
chyba że po dokonaniu dokładnej oceny stosunku korzyści do ryzyka dla matki i płodu.
Jeśli w czasie ciąży istnieje potrzeba przerwania przewlekłego stosowania leku Depo-Medrol powinno
to być przeprowadzone stopniowo. W niektórych sytuacjach (np. w przypadku terapii zastępczej
w leczeniu niewydolności kory nadnerczy) może być konieczna kontynuacja leczenia lub nawet
zwiększenie dawki.

Kortykosteroidy łatwo przenikają przez barierę łożyskową. W jednym retrospektywnym badaniu,
stwierdzono zwiększenie wystąpienia niskich mas urodzeniowych niemowląt, urodzonych przez matki
otrzymujące kortykosteroidy. U ludzi, ryzyko wystąpienia niskiej masy urodzeniowej wykazuje
zależność od podawanej dawki. Ryzyko to może być zmniejszone poprzez podawanie mniejszych
dawek kortykosteroidów.

Niemowlęta urodzone przez pacjentki, które przyjmowały znaczne dawki leku Depo-Medrol w czasie
ciąży powinny być dokładnie obserwowane i badane w kierunku niewydolności kory nadnerczy,
pomimo że niewydolność kory nadnerczy noworodków wydaje się rzadko występować u niemowląt
narażonych na kortykosteroidy w okresie życia płodowego.

U niemowląt urodzonych przez matki długotrwale stosujące kortykosteroidy w okresie ciąży
obserwowano rozwój zaćmy.

Nie jest znany wpływ kortykosteroidów na przebieg porodu.

Karmienie piersią
Kortykosteroidy przenikają do mleka ludzkiego.

U dzieci karmionych piersią lek Depo-Medrol, który przeniknął do mleka matki, może hamować
wzrost i wpływać na wytwarzanie endogennych glikokortykosteroidów. Lek ten może być stosowany
przez kobiety karmiące piersią, tylko po dokładnej ocenie stosunku korzyści do ryzyka u kobiety
i niemowlęcia.

 

STOSOWANIE LEKU U DZIECI I MŁODZIEŻY

Ścisle w/g wskazań lekarza. 

U dzieci, u których stosuje się długotrwałe leczenie lekiem Depo-Medrol w podzielonych dawkach
dobowych może dojść do zahamowania wzrostu. Stosowanie tego schematu leczenia należy
ograniczyć do najcięższych wskazań. Pacjenci powinni pozostawać pod ścisłą obserwacją medyczną.
Niemowlęta i dzieci przyjmujące lek Depo-Medrol długoterminowo są szczególnie narażone na
zwiększenie ciśnienia śródczaszkowego.
Stosowanie wysokich dawek leku Depo-Medrol może powodować występowanie zapalenia trzustki
u dzieci.

Powyższy artykuł służy wyłącznie do uzyskania ogólnych informacji o leku. Zanim zdecydujesz się na użycie leku, zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Niewłaściwe stosowanie leków zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.