REZERWACJA LEKU NA RECEPTĘ!!! ABY ODEBRAĆ ZAREZERWOWANY LEK, NALEŻY OKAZAĆ WAŻNĄ W DNIU ODBIORU RECEPTĘ !!! PREZENTOWANE CENY SĄ CENAMI Z ODPŁATNOŚCIĄ 100%, ODPŁATNOŚĆ ZGODNA Z RECEPTĄ ZOSTANIE NALICZONA W MOMENCIE REALIZACJI!!!

OPIS

Madopar jest lekiem złożonym zawierającym dwie substancje czynne: lewodopę i benzerazyd (w
postaci chlorowodorku).
 

WSKAZANIA DO ZASTOSOWANIA LEKU 

Leczenie choroby Parkinsona. Preparat w postaci tabl. do sporz. zawiesiny doustnej jest szczególnie wskazany u chorych z dysfagią (zaburzeniami połykania) lub w sytuacjach, gdy pożądane jest szybsze rozpoczęcie działania leku, na przykład u chorych cierpiących z powodu wczesnoporannej lub popołudniowej akinezji, lub u których występują objawy opóźnienia działania dawki ("delayed-on") lub hipokinezji końca dawki ("wearing-off"). Preparat Madopar HBS jest wskazany u pacjentów z różnymi wahaniami działania leku (np. "dyskinezją maksymalnej dawki" i "pogorszeniem przy końcu działania dawki", które mogą być związane ze zmniejszoną sprawnością motoryczną w ciągu nocy). Zespół niespokojnych nóg (RLS): preparat w postaci kapsułek w dawce 100 mg + 25 mg oraz w dawce 200 mg + 50 mg, a także Madopar HBS są również wskazane w leczeniu objawowym zespołu niespokojnych nóg (RLS), w tym: idiopatycznego RLS oraz RLS związanego z niewydolnością nerek wymagającą dializy.

DZIAŁANIE LEKU

Lek przeciwparkinsonowski - połączenie lewodopy (prekursor dopaminy) oraz benzerazydu (inhibitor dekarboksylazy o działaniu obwodowym). Lewodopa jest prekursorem dopaminy, której niedobór stwierdza się w chorobie Parkinsona. Obwodowa dekarboksylacja lewodopy zmniejsza skuteczność działania leku i odpowiada za większość działań niepożądanych. Z tego względu lewodopa jest stosowana razem z inhibitorem obwodowym dekarboksylazy. Benzerazyd, który nie przenika przez barierę krew-mózg, hamuje dekarboksylację lewodopy poza OUN. Zastosowanie lewodopy z benzerazydem powoduje znaczne zwiększenie dostępności lewodopy dla mózgu i pozwala zmniejszyć dawkę lewodopy, a tym samym zmniejsza ilość i nasilenie działań niepożądanych. Wszystkie postacie farmaceutyczne preparatu o nieprzezdłużonym działaniu są biorównoważne. Po podaniu postaci o standardowym uwalnianiu (kaps., tabl.) maksymalne stężenie lewodopy w osoczu uzyskuje się w ciągu ok. 1 h. Jednoczesne spożywanie pokarmu zmniejsza szybkość i stopień wchłaniania lewodopy. Farmakokinetyka tabl. do sporz. zaw. doustnej jest bardzo podobna do farmakokinetyki tabl. i kaps., wcześniej natomiast jest osiąganie maksymalne stężenie leku we krwi. Preparat HBS ma inne właściwości farmakokinetyczne. Substancje czynne powoli uwalniają się w żołądku, zaś maksymalne stężenie lewodopy we krwi występuje po ok. 3 h od podania i jest ono mniejsze o 20-30% niż w przypadku postaci o standardowym uwalnianiu. Preparat HBS wykazuje właściwości kontrolowanego i ciągłego uwalniania substancji czynnych. Biodostępność kapsułek HBS, wynosząca 50-70% biodostępności preparatu o standardowym uwalnianiu, nie zależy od wpływu spożywanego pokarmu. Lewodopa przenika przez barierę krew-mózg w mechanizmie nasycającego transportu. Nie wiąże się ona z białkami osocza. Wartość AUC w płynie mózgowo-rdzeniowym stanowi 12% wartości AUC w osoczu. Benzerazyd w dawkach terapeutycznych nie przenika przez barierę krew-mózg. Gromadzi się on przede wszystkim w nerkach, płucach, jelicie cienkim i wątrobie. Istnieją dwa główne szlaki metabolizmu lewodopy: dekarboksylacja i O-metylacja. Dekarboksylacja lewodopy do dopaminy odbywa się za pośrednictwem dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych, która poza wątrobą jest obecna w dużej ilości w jelitach, nerkach i sercu. Głównymi produktami rozpadu na tej drodze sa kwas homowanilinowy i kwas dihydroksyfenylooctowy. Katecholo-O-metylotransferaza (COMT) metyluje lewodopę do 3-O-metylodopy. Ten główny metabolit w osoczu, którego T_0,5 w fazie eliminacji wynosi 15 h, kumuluje się u pacjentów otrzymujących dawki terapeutyczne preparatu. Jednoczesne podawanie lewodopy i benzerazydu zmniejsza dekarboksylację obwodową. Benzerazyd jest hydroksylowany w błonie śluzowej jelit i w wątrobie do trihydroksybenzylohydrazyny. Metabolit ten jest silnym inhibitorem dekarboksylazy aminokwasów aromatycznych. Podczas obwodowego hamowania dekarboksylazy lewodopy T_0,5 w fazie eliminacji lewodopy wynosi ok. 1,5 h. U pacjentów z chorobą Parkinsona w podeszłym wieku (65-78 lat) T_0,5 w fazie eliminacji jest nieco dłuższy (o ok. 25%). Benzerazyd jest również niemal całkowicie wydalany w postaci metabolitów. Metabolity są wydalane przede wszystkim z moczem (64%) i w mniejszej części z kałem (24%).

DAWKOWANIE LEKU

Doustnie.

Choroba Parkinsona. W miarę możliwości lek w postaciach o natychmiastowym uwalnianiu (kaps. i tabl. o standardowym uwalnianiu oraz tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej) należy przyjmować na 30 minut przed posiłkiem lub 1 h po posiłku, co pozwoli uniknąć kompetycyjnego wpływu białek z pokarmu na wychwyt lewodopy i ułatwić szybszy początek działania leku. Niepożądanych objawów ze strony przewodu pokarmowego, jakie występują głównie w początkowej fazie leczenia, można zazwyczaj uniknąć, przyjmująclek z niewielkim posiłkiem ubogim w białko lub popijając go napojem, bądź stopniowo zwiększając jego dawkę. Madopar HBS można przyjmować niezależnie od posiłku. 

Standardowe dawkowanie. Leczenie lekiem Madopar powinno być rozpoczynane stopniowo. Dawkę należy dobierać zawsze indywidualnie i ustalać tak, by osiągnąć optymalny efekt. Dlatego też poniższe zalecenia powinny być traktowane jako wskazówki. 

Leczenie początkowe: we wczesnym stadium choroby Parkinsona zaleca się rozpocząć leczenie, stosując 1 kaps. 62,5 mg 3-4 razy na dobę. Jeśli pacjent dobrze toleruje leczenie początkowe, dawka leku powinna być powoli zwiększana, w zależności od odpowiedzi klinicznej. Optymalny efekt leczniczy osiąga się zazwyczaj po dawce dobowej leku odpowiadającej 300-800 mg lewodopy + 75-200 mg benzerazydu, podawanej w co najmniej 3 dawkach podzielonych, stosowanych przez okres od 4 do 6 tyg. Jeśli zaistnieje konieczność zastosowania większych dawek dobowych leku, należy zachować miesięczny odstęp pomiędzy kolejnymi zmianami dawek. 

Leczenie podtrzymujące. Średnia dawka podtrzymująca wynosi 1 kaps. 125 mg, 3 do 6 razy na dobę. Liczba dawek podzielonych (nie mniej niż 3) i ich rozkład w ciągu doby powinny być ustalone tak, aby osiągnąć optymalny efekt. Madopar HBS i Madopar w postaci tabl. do sporz. zawiesiny doustnej można stosować wymiennie do postaci standardowym uwalnianiu (kaps. i tabl.) w taki sposób, żeby osiągnąć optymalny efekt terapeutyczny. Pacjenci leczeni innymi lekami przeciw parkinsonizmowi mogą otrzymywać Madopar. W miarę jak stan chorego leczonego preparatem Madopar ulega poprawie, można zredukować dawki tych leków lub stopniowo je odstawić. Pacjenci, którzy odczuwają duże różnice w działaniu leku w ciągu dnia (zjawisko "on-off") powinni otrzymywać odpowiednio mniejsze dawki częściej w ciągu dnia albo też zaleca się zastąpienie postaci leku o standardowym uwalnianiu preparatem Madopar HBS. Zmiana Madoparu o standardowym uwalnianiu na Madopar HBS powinna się odbywać z dnia na dzień, począwszy od pierwszej dawki porannej. Należy utrzymać tę samą dawkę dobową i ten sam rozkład porcji leku jak w przypadku postaci o standardowym uwalnianiu. Po 2-3 dniach dawkę należy stopniowo zwiększyć o ok. 50%. Należy poinformować pacjentów o możliwości przejściowego pogorszenia się ich stanu. Początek działania Madoparu HBS pojawia się później niż podczas stosowania postaci o standardowym uwalnianiu. Kliniczny efekt można osiągnąć szybciej, podając Madopar HBS razem z postacią o standardowym uwalnianiu lub z tabl. do sporz. zawiesiny doustnej. Ten sposób może się okazać szczególnie użyteczny w przypadku podania pierwszej dawki porannej, która zazwyczaj powinna być większa niż kolejne dawki przyjmowane w ciągu dnia. Sposób dawkowania preparatu Madopar HBS ustala się indywidualnie, powoli i z zachowaniem szczególnej ostrożności, w odstępach co najmniej 2-3 dniowych pomiędzy każdą zmianą dawki leku. U chorych ze zmniejszoną sprawnością motoryczną w nocy pozytywne efekty uzyskuje się przez stopniowe zwiększenie ostatniej dawki wieczornej preparatu Madopar HBS do 250 mg, podawanego bezpośrednio przed snem. Nadmierną odpowiedź (dyskinezy) po podaniu Madopar HBS korzystniej jest zredukować przez wydłużenie odstępu czasu pomiędzy poszczególnymi porcjami leku niż przez zmniejszenie pojedynczych dawek. W przypadku braku zadowalającej odpowiedzi klinicznej po zastosowaniu preparatu Madopar HBS zaleca się powrót do poprzedniego leczenia postacią o standardowym uwalnianiu lub preparatem w postaci tabl. do sporz. zawiesiny doustnej. Pacjentów należy uważnie obserwować pod kątem ewentualnych działań niepożądanych związanych z zaburzeniami psychicznymi. 

Zespół niespokojnych nóg. Maksymalna dawka dobowa preparatu nie powinna być większa niż 500 mg. 

Idiopatyczny zespół niespokojnych nóg: preparat przyjmuje się 1 h przed pójściem spać. Aby uniknąć działań niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego, najlepiej przyjmować lek z niewielkim posiłkiem. RLS z trudnościami z zasypianiem: należy stosować Madopar o standardowym uwalnianiu. Zalecana dawka wynosi 62,5 mg - 125 mg. Jeżeli objawy nie ustępują, można zwiększyć dawkę do 250 mg. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy: należy stosować 1 kaps. Madopar HBS wraz z 1 kaps. o standardowym uwalnianiu Madopar 125 mg na 1 h przed pójściem spać. Jeżeli nie doprowadzi to do wystarczającego złagodzenia dolegliwości w drugiej części nocy, można zwiększyć dawkę do 2 kaps. Madopar HBS. RLS z trudnościami z zasypianiem i z zaburzeniami snu w ciągu nocy oraz z dodatkowymi zaburzeniami w ciągu dnia: u takich pacjentów zaleca się podawanie dodatkowej dawki 125 mg o standardowym uwalnianiu, przy czym należy zwrócić uwagę na to, aby całkowita dawka podawana w okresie 24 h nie była większa niż 500 mg. 

Zespół niespokojnych nóg związany z niewydolnością nerek wymagającą dializoterapii: należy stosować dawkę 125 mg o standardowym uwalnianiu lub w postaci tabl. do sporz. zawiesiny, podawaną na 30 min przed dializą. W celu uniknięcia nasilenia objawów (tj. wczesnego występowania objawów RLS w ciągu dnia, wzrostu nasilenia objawów oraz zajęcia innych części ciała), nie należy przekraczać maksymalnej zalecanej dawki dobowej leku. W razie wystąpienia nasilonych objawów ważne jest, aby nie przekraczać maksymalnej dawki dobowej. Jeżeli wystąpi nasilenie lub efekt z odbicia, należy rozważyć leczenie uzupełniające ze zredukowaniem dawki lewodopy lub stopniowe odstawienie lewodopy i zastąpienie jej innym lekiem. 

Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności zmniejszania dawki u pacjentów z łagodną lub umiarkowaną niewydolnością nerek. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z niewyrównanymi zaburzeniami czynności nerek (z wyjątkiem pacjentów poddawanych dializie z RLS) lub czynności wątroby. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania i skuteczności leku Madopar u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. 

Sposób podania. Kaps. i kaps. HBS należy połykać w całości, bez rozgryzania. Tabl. mogą być rozkruszane w celu łatwiejszego połknięcia. Tabl. do sporz. zaw. doustnej należy zalać niewielką ilością wody (ok. 25-50 ml). Tabletka rozpada się szybko i całkowicie w ciągu kilku minut, tworząc białą zawiesinę. Ponieważ na dnie szybko gromadzi się osad, zaleca się zamieszać zawiesinę tuż przed wypiciem. Przygotowaną zawiesinę należy zużyć w ciągu pół godziny po jej sporządzeniu.

WARUNKI PRZECHOWYWANIA LEKU

Lek przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Lek Madopar HBS należy przechowywać w temperaturze do 30°C. Przechowywać butelkę szczelnie
zamkniętą w celu ochrony przed wilgocią.
Lek Madopar 62,5 mg, 50 mg + 12,5 mg tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej oraz lek
Madopar 125 mg, 100 mg + 25 mg tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej należy przechowywać
w temperaturze poniżej 30°C. Przechowywać butelkę szczelnie zamkniętą w celu ochrony przed
wilgocią.
Lek Madopar 250 mg, 200 mg + 50 mg tabletki przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
Przechowywać butelkę szczelnie zamkniętą w celu ochrony przed wilgocią.
Lek Madopar 62,5 mg, 50 mg + 12,5 mg, kapsułki; Madopar 125 mg, 100 mg + 25 mg, kapsułki;
Madopar, 200 mg + 50 mg, kapsułki: Przechowywać butelkę szczelnie zamkniętą w celu ochrony
przed wilgocią.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu. Termin
ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

SKŁAD LEKU

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE LEKU

INFORMACJE OSTRZEGAWCZE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU

Kiedy nie stosować leku Madopar:
- jeśli pacjent ma uczulenie na lewodopę, benzerazyd lub którykolwiek z pozostałych
  składników tego leku;
- u pacjentów leczonych nieselektywnymi inhibitorami monoaminooksydazy (MAO), z powodu
  ryzyka przełomu nadciśnieniowego. Jednoczesne stosowanie leku Madopar z selektywnymi
  inhibitorami MAO-B, jak np. selegilina lub rasagilina, lub selektywnymi inhibitorami MAO-
  A, jak moklobemid, nie jest przeciwwskazane; należy jednak zwrócić uwagę, aby łącznie z
  lekiem Madopar nie stosować równocześnie obu selektywnych inhibitorów MAO-A i MAO-
  B;
- u pacjentów z niewyrównanymi zaburzeniami: endokrynologicznymi (guz chromochłonny
  nadnercza, nadczynność tarczycy, zespół Cushinga), czynności nerek (z wyjątkiem pacjentów
  leczonych dializą z RLS) lub czynności wątroby, chorobami serca (np. ciężkie arytmie serca i
  niewydolność serca), chorobami psychicznymi z objawami psychotycznymi oraz z jaskrą z
  zamkniętym kątem przesączania;
- u pacjentów w wieku poniżej 25 lat (musi być zakończony rozwój układu kostnego);
- u kobiet w okresie ciąży lub u kobiet w wieku rozrodczym, które nie stosują skutecznych
  metod antykoncepcji. W przypadku zajścia w ciążę kobiety leczonej lekiem Madopar, lek ten
  należy niezwłocznie odstawić;
- dodatkowo leku Madopar HBS nie stosować w przypadku stwierdzonej nadwrażliwości na
  orzeszki ziemne lub soję.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Madopar należy omówić z lekarzem lub farmaceutą jeśli:
- pacjent ma cukrzycę - należy częściej sprawdzać stężenie glukozy we krwi i dostosowywać
  do niego dawkowanie leków przeciwcukrzycowych;
- u pacjenta występuje jaskra z otwartym kątem przesączania - należy wtedy regularnie
  mierzyć ciśnienie śródgałkowe;
- pacjent ma planowany zabieg chirurgiczny w znieczuleniu ogólnym. W takim przypadku
  należy stosować lek Madopar przez jak najdłuższy czas do operacji, z wyjątkiem znieczulenia
  przy użyciu halotanu. W znieczuleniu ogólnym z użyciem halotanu należy odstawić lek
  Madopar na 12-48 godzin przed zabiegiem, ze względu na możliwość wystąpienia wahań
  ciśnienia krwi i (lub) zaburzeń rytmu serca (niemiarowość serca). Po zabiegu leczenie można
  wznowić, stopniowo zwiększając dawki, aż do osiągnięcia poprzednio stosowanej dawki;
- pacjent miał wcześniej zaburzenia tętnic wieńcowych, zaburzenia rytmu serca lub
  niewydolność serca - należy uważnie monitorować czynność serca szczególnie w czasie
  rozpoczęcia leczenia, a następnie regularnie przez czas trwania terapii;
- pacjent jest w podeszłym wieku i przyjmuje jednocześnie leki przeciwnadciśnieniowe i inne
  leki mogące wywołać niedociśnienie ortostatyczne lub jeśli pacjent miał wcześniej
  niedociśnienie;
- pacjent zażywa leki pobudzające współczulny układ nerwowy (tzw. sympatykomimetyki),
  ponieważ może dojść do nasilenia ich działania;
- pacjent stosuje inhibitor katecholo-O-metylotransferazy (tzw. COMT);
- pacjent przyjmuje leki antycholinergiczne, takie jak amantadyna, selegilina, bromokryptyna,
  agonista dopaminy; łączne stosowanie tych leków z lekiem Madopar może nasilać zarówno
  działanie lecznicze, jak i działania niepożądane.

W fazie ustalania dawki należy okresowo kontrolować czynność wątroby, nerek i układu krążenia
oraz kontrolować obraz krwi.

Podczas leczenia lekiem Madopar może wystąpić depresja, która może być jednak uwarunkowana
chorobą podstawową. Pacjenci przyjmujący lek Madopar powinni być dokładnie monitorowani w
kierunku zmian psychologicznych oraz depresji: bez lub z myślami samobójczymi.
U pacjentów przyjmujących lek Madopar mogą wystąpić zaburzenia poznawcze i zachowania.

W rzadkich przypadkach podczas stosowania lewodopy może występować senność i (lub) nagłe
zasypianie. Bardzo rzadko donoszono o przypadkach napadów snu mogących wystąpić również
podczas wykonywania codziennych czynności, w niektórych przypadkach bez ostrzeżenia lub bez
wcześniejszej senności. Dlatego podczas przyjmowania leku Madopar należy zachować ostrożność w
przypadku prowadzenia pojazdów lub obsługi maszyn. Pacjenci, u których wystąpiła już przedtem
senność i (lub) napady snu, nie mogą prowadzić pojazdów ani obsługiwać maszyn. W przypadku
wystąpienia senności lub napadów snu lekarz powinien rozważyć zmniejszenie dawki lub
zakończenie leczenia.

U osób predysponowanych mogą wystąpić reakcje nadwrażliwości.

Należy poinformować lekarza, jeśli pacjent lub jego bliscy zauważą nietypowe zachowania będące
wynikiem nieodpartego impulsu, przymusu, natrętnego wykonywania pewnych czynności,
szkodliwych dla pacjenta lub innych osób. Takie zachowania są zwane zaburzeniami kontroli
impulsów i mogą obejmować uzależnienie od gier hazardowych, kompulsywne lub napadowe
objadanie się, nadmierny popęd seksualny lub nasilone myśli i odczucia seksualne. Może być
konieczne ponowne przeanalizowanie stosowanego leczenia przez lekarza.

U pacjentów z chorobą Parkinsona występuje zwiększone ryzyko rozwoju czerniaka. Nie jest jasne,
czy obserwowane zwiększone ryzyko wynika z choroby Parkinsona, czy z innych czynników, takich
jak lewodopa stosowana do leczenia choroby Parkinsona. Podczas stosowania leku Madopar w
jakimkolwiek wskazaniu należy regularnie przeprowadzać okresowe badanie skóry pod kątem
wystąpienia czerniaka.

Nie wolno nagle odstawiać leku Madopar.
Nagłe odstawienie leku może prowadzić do wystąpienia potencjalnie zagrażającego życiu stanu
przypominającego złośliwy zespół neuroleptyczny (wysoka gorączka, sztywność mięśni, możliwe
zmiany psychiczne). W przypadku wystąpienia takich objawów pacjent powinien znaleźć się pod
obserwacją lekarza, w razie potrzeby w szpitalu i szybko otrzymać odpowiednie leczenie objawowe.

Możliwość uzależnienia od leku lub jego nadużywania
U niewielkiej liczby pacjentów występują zaburzenia poznawcze i zachowania, które mogą być
bezpośrednio związane z przyjmowaniem większej niż zalecana dawki leku (dawka znacznie
wykraczająca ponad dawkę leku wymaganą do leczenia upośledzenia ruchowego).

Stosowanie leku Madopar z jedzeniem i piciem
Jednoczesne spożywanie posiłków bogatych w białko może osłabiać działanie leku w postaciach o
natychmiastowym uwalnianiu, tj. w kapsułkach i tabletkach o standardowym uwalnianiu oraz
tabletkach do sporządzania zawiesiny doustnej. Nie są dostępne dane dotyczące wpływu pokarmu na
skuteczność leku Madopar w innych postaciach farmaceutycznych.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Podczas stosowania leku Madopar może wystąpić senność, a w rzadkich przypadkach nagłe napady
snu, dlatego zawsze zażywając lek Madopar należy zachować ostrożność w przypadku prowadzenia
pojazdów lub obsługi maszyn. Pacjenci, u których podczas terapii lekiem Madopar wystąpiła już
senność lub napady snu, muszą zrezygnować z prowadzenia pojazdów mechanicznych lub
wykonywania niektórych innych czynności (takich jak obsługa maszyn), ponieważ ze względu na
zaburzoną koncentrację może to stwarzać zagrożenie poważnego urazu lub śmierci dla nich samych
lub dla innych osób.

Lek Madopar 250 mg tabletki zawiera sód
Lek Madopar 250 mg w postaci tabletek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu na tabletkę to
znaczy lek uznaje się za „wolny od sodu”.

Lek Madopar HBS zawiera olej sojowy
Lek Madopar HBS zawiera olej sojowy (składnik oleju roślinnego uwodornionego). Nie stosować
leku Madopar HBS w razie stwierdzonej nadwrażliwości na orzeszki ziemne lub soję.

INFORMACJE DOTYCZĄCE OPAKOWANIA LEKU

Opakowanie zawiera: 100 tabletek, 100 tabletek do sporządzania zawiesiny doustnej lub 100 kapsułek
leku Madopar, lub 30 albo 100 kapsułek leku Madopar HBS.

Madopar 62,5 mg, 50 mg + 12,5 mg, kapsułki; niebiesko-jasnoszare kapsułki zawierające 50 mg
lewodopy i 12,5 mg benzerazydu (w postaci chlorowodorku).

Madopar 125 mg, 100 mg + 25 mg, kapsułki; niebiesko-różowe kapsułki zawierające 100 mg
lewodopy i 25 mg benzerazydu (w postaci chlorowodorku).

Madopar, 200 mg + 50 mg, kapsułki; niebiesko-brązowe kapsułki zawierające 200 mg lewodopy i 50
mg benzerazydu (w postaci chlorowodorku).

Madopar HBS, 100 mg + 25 mg, kapsułki; (Hydrodynamically Balanced System - System
Hydrodynamicznie Zrównoważony) zielono-jasnoniebieskie kapsułki o przedłużonym uwalnianiu
zawierające 100 mg lewodopy i 25 mg benzerazydu (w postaci chlorowodorku).
Madopar 250 mg, 200 mg + 50 mg, tabletki; różowe tabletki zawierające 200 mg lewodopy i 50 mg
benzerazydu (w postaci chlorowodorku).

Madopar 62,5 mg, 50 mg + 12,5 mg, tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej; podzielne, w
kolorze białym, z szarym lub kremowym odcieniem, zawierające 50 mg lewodopy i 12,5 mg
benzerazydu (w postaci chlorowodorku).

Madopar 125 mg, 100 mg + 25 mg, tabletki do sporządzania zawiesiny doustnej; podzielne, w kolorze
białym, z szarym lub kremowym odcieniem, zawierające 100 mg lewodopy i 25 mg benzerazydu (w
postaci chlorowodorku).

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i importer

Podmiot odpowiedzialny:
Roche Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 28
02-672 Warszawa
Tel.: 022 345 18 88
fax: 022 345 18 74

Importer:
Roche Pharma AG
Emil-Barell-Strasse 1
79639 Grenzach-Wyhlen
Niemcy

STOSOWANIE INNYCH LEKÓW

Należy powiedzieć lekarzowi lub farmaceucie o wszystkich lekach przyjmowanych przez pacjenta
obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

Jeżeli u pacjentów stosujących nieselektywny inhibitor MAO lekarz zalecił leczenie lekiem
Madopar, od zakończenia zażywania nieselektywnego inhibitora MAO do rozpoczęcia przyjmowania
leku Madopar powinno upłynąć co najmniej dwa tygodnie. Dopuszcza się jednoczesne stosowanie
leku Madopar z selektywnymi inhibitorami MAO-B, jak selegilina i rasagilina, lub
selektywnymi inhibitorami MAO-A, jak moklobemid. Natomiast jednoczesne podawanie
selektywnego inhibitora MAO-A i selektywnego inhibitora MAO-B odpowiada nieselektywnemu
hamowaniu MAO i dlatego nie należy ich stosować równocześnie z lekiem Madopar.
Przyjmowanie środków zobojętniających sok żołądkowy i leku Madopar HBS zmniejsza
wchłanianie lewodopy i może spowodować słabsze działanie leku.

W przypadku jednoczesnego stosowania siarczanu żelaza zmniejsza się wartość maksymalnego
stężenia lewodopy w osoczu.

Metoklopramid zwiększa szybkość wchłaniania lewodopy. Domperydon może wpływać na
zwiększone wchłanianie lewodopy w jelicie.

W przypadku równoczesnego stosowania leków przeciwnadciśnieniowych i leku Madopar, należy
regularnie kontrolować ciśnienie krwi w celu umożliwienia dostosowania dawek leków.

Leki neuroleptyczne, opioidy i preparaty przeciwnadciśnieniowe zawierające rezerpinę hamują
działanie leku Madopar.

Jednoczesne stosowanie leku Madopar z lekami przeciw parkinsonizmowi (amantadyna, selegilina,
bromokryptyna, agoniści dopaminy, leki antycholinergiczne, jak triheksyfenidyl) jest dozwolone,
należy jednak mieć na uwadze, że może zostać wzmocnione nie tylko pożądane, ale i niepożądane
działanie leku. Należy zwrócić uwagę, aby na początku leczenia lekiem Madopar nie odstawiać nagle
leków antycholinergicznych, ponieważ działanie lewodopy występuje dopiero po pewnym czasie.

Jednoczesne podawanie leków przeciwpsychotycznych z lekami o właściwościach blokujących
receptor dla dopaminy może znosić działanie leku Madopar przeciw parkinsonizmowi. Lewodopa
może znosić działanie leków przeciwpsychotycznych. Należy zachować ostrożność w czasie
jednoczesnego podawania tych leków i uważnie obserwować pacjenta pod kątem zmniejszenia
działania leków przeciw parkinsonizmowi i nasilenia objawów choroby Parkinsona.

Lewodopa zawarta w leku Madopar może mieć wpływ na wyniki badań laboratoryjnych dotyczących
katecholamin, kreatyniny, kwasu moczowego oraz glukozurii.

U pacjentów przyjmujących lek Madopar mogą występować fałszywie dodatnie wyniki odczynu
Coombsa oraz fałszywie dodatni wynik obecności związków ketonowych w moczu.

W przypadku znieczulenia ogólnego przy użyciu halotanu należy odstawić lek Madopar na 12-48
godzin przed zabiegiem, ponieważ jednoczesne podawanie leku Madopar i halotanu może
spowodować wahania ciśnienia krwi i (lub) niemiarowość serca.

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ

Nie wolno stosować leku Madopar w okresie ciąży oraz u kobiet w wieku rozrodczym, które nie
stosują skutecznych metod antykoncepcji.
Przed rozpoczęciem leczenia zaleca się wykonanie testu ciążowego, aby wykluczyć ciążę.
Jeśli kobieta stosująca lek Madopar zajdzie w ciążę, lek należy odstawić (po konsultacji z lekarzem
prowadzącym).
Nie wolno karmić piersią w trakcie terapii lekiem Madopar, gdyż substancje czynne leku mogą
przenikać do mleka matki i zaszkodzić dziecku. 

STOSOWANIE LEKU U DZIECI I MŁODZIEŻY

Lek Madopar jest przeciwwskazany u pacjentów w wieku poniżej 25 lat, ponieważ musi być zakończony rozwój układu kostnego.

Oznacza to, że dzieci i młodzież nie mogą stosować tego leku. 

Powyższy artykuł służy wyłącznie do uzyskania ogólnych informacji o leku. Zanim zdecydujesz się na użycie leku, zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Niewłaściwe stosowanie leków zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.