REZERWACJA LEKU NA RECEPTĘ!!! ABY ODEBRAĆ ZAREZERWOWANY LEK, NALEŻY OKAZAĆ WAŻNĄ W DNIU ODBIORU RECEPTĘ !!! PREZENTOWANE CENY SĄ CENAMI Z ODPŁATNOŚCIĄ 100%, ODPŁATNOŚĆ ZGODNA Z RECEPTĄ ZOSTANIE NALICZONA W MOMENCIE REALIZACJI!!!

OPIS

LisiHEXAL zawiera jako substancję czynną lizynopryl - lek z grupy tzw. inhibitorów konwertazy
angiotensyny (ACE), zmniejszający ciśnienie tętnicze krwi.

WSKAZANIA DO ZASTOSOWANIA LEKU

DZIAŁANIE LEKU

DAWKOWANIE LEKU

Doustnie. Dorośli. Nadciśnienie tętnicze: leczenie należy rozpoczynać od dawki 2,5 mg na dobę. Można zwiększyć dawkę, jeśli po upływie 2-4 tygodni nie wystąpi pożądany efekt leczniczy. Zwiększenie dawki należy ustalać w oparciu o pomiar ciśnienia tętniczego krwi bezpośrednio przed podaniem następnej dawki lizynoprylu. Dawka skuteczna wynosi zazwyczaj 10-20 mg na dobę. Zalecana dawka maksymalna wynosi 40 mg na dobę.

U pacjentów przyjmujących leki moczopędne w miarę możliwości należy odstawić lek moczopędny lub zmniejszyć jego dawkę 2-3 dni przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem.

U pacjentów, u których przed rozpoczęciem leczenia lizynoprylem nie można odstawić leku moczopędnego, podawanie lizynoprylu należy rozpocząć pod ścisłą kontrolą lekarską od podania mniejszej jednorazowej dobowej dawki początkowej (2,5 mg lub 5 mg); w takim przypadku należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi do czasu wystąpienia oczekiwanego obniżenia ciśnienia i dodatkowo przez 1 h; wielkość dawki podtrzymującej należy dostosować do wartości ciśnienia tętniczego krwi.

Leczenie należy rozpoczynać od podania mniejszej dawki u pacjentów:

- z niewydolnością nerek;

- u których nie można przerwać stosowania leków moczopędnych;

- z zaburzeniami równowagi wodno-elektrolitowej, bez względu na przyczynę ich wystąpienia;

- z nadciśnieniem naczyniowo-nerkowym. 

Zastoinowa niewydolność krążenia: przed rozpoczęciem i w trakcie leczenia należy kontrolować ciśnienie tętnicze krwi i czynność nerek. Zalecana dawka początkowa wynosi 2,5 mg na dobę, która w razie konieczności może być następnie zwiększana.

Leczenie należy rozpocząć w warunkach szpitalnych, pod ścisłą kontrolą lekarską, szczególnie u pacjentów:

- leczonych dużymi dawkami leków moczopędnych pętlowych (np. >80 mg furosemidu na dobę) lub kilkoma lekami moczopędnymi jednocześnie; z hipowolemią, hiponatremią (stężenie sodu we krwi <130 mEq/l);

- z ciśnieniem skurczowym krwi <90 mmHg; leczonych dużymi dawkami leków rozszerzających naczynia;

- ze stężeniem kreatyniny >150 µmol/l;

- w podeszłym wieku.

U pacjentów z ryzykiem objawowego niedociśnienia tętniczego konieczne jest wyrównanie zaburzeń przed rozpoczęciem podawania lizynoprylu i, jeśli to możliwe, zmniejszenie dawki leku moczopędnego. Należy kontrolować wpływ pierwszej dawki lizynoprylu na ciśnienie tętnicze oraz zastosować małe dawki początkowe (2,5 mg na dobę). Największe obniżenie ciśnienia krwi występuje po ok. 6-8 h od podania dawki początkowej. Kontrolę czynności układu krążenia należy kontynuować do czasu stabilizacji wartości ciśnienia krwi. Dawkę leku należy zwiększać stopniowo w zależności od reakcji na leczenie do dawki podtrzymującej - 5-20 mg na dobę (dawki należy zwiększać w odstępach 4-tygodniowych, nie należy zwiększać kolejnych dawek lizynoprylu o więcej niż 10 mg).

Lizynopryl można stosować w skojarzeniu z lekami moczopędnymi i preparatami naparstnicy. 

Ostry zawał serca: leczenie preparatem można rozpocząć w ciągu pierwszych 24 h od wystąpienia objawów zawału. Zalecana dawka początkowa wynosi 5 mg, po upływie 24 h należy ponownie podać 5 mg lizynoprylu, po upływie 48 h - 10 mg, a następnie należy utrzymywać dawkę 10 mg na dobę. Pacjenci z ciśnieniem skurczowym 120 mmHg lub poniżej powinni otrzymać mniejszą dawkę, tj. 2,5 mg; jeżeli wystąpi hipotonia (ciśnienie skurczowe krwi poniżej 90 mmHg utrzymujące się dłużej niż 1 h), lek należy odstawić. Leczenie należy prowadzić przez 6 tyg.

Pacjenci, u których nasilają się objawy niewydolności serca powinni kontynuować leczenie lizynoprylem. Lizynopryl można podawać w połączeniu z nitrogliceryną podawaną dożylnie lub przezskórnie oraz w skojarzeniu z lekami zwykle stosowanymi w zawale serca, takimi jak: leki przeciwzakrzepowe, zapobiegające agregacji płytek, ß-adrenolityki.

U pacjentów z ostrym zawałem serca i zaburzeniami czynności nerek (stężenie kreatyniny >2 mg/dl) leczenie lizynoprylem należy rozpoczynać ostrożnie. Nie ustalono dawkowania lizynoprylu u pacjentów z ostrym zawałem serca i współwystępującą ciężką niewydolnością nerek. 

Mikroalbuminuria w przebiegu nefropatii cukrzycowej: leczenie należy rozpoczynać od dawki 2,5 mg na dobę.

U pacjentów z prawidłowym ciśnieniem tętniczym krwi i cukrzycą insulinozależną zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 10 mg; dawka dobowa może być zwiększona do 20 mg w celu osiągnięcia ciśnienia rozkurczowego <75 mmHg.

U pacjentów z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą insulinozależną zazwyczaj stosowana dawka dobowa wynosi 10 mg; dawka dobowa może być zwiększona do 20 mg w celu osiągnięcia ciśnienia rozkurczowego <90 mmHg. 

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek. Przy ustalaniu dawki u pacjentów z zaburzoną czynnością nerek należy uwzględnić klirens kreatyniny, tj.:

- 30 <CCr ≤80 ml/min: dawka początkowa 5-10 mg na dobę;

- 10 ≤CCr ≤30 ml/min: dawka początkowa 2,5-5 mg na dobę;

- <10 ml/min i pacjenci dializowani: dawka początkowa 2,5 mg na dobę (lizynopryl jest eliminowany z osocza w czasie hemodializy, pacjentom po zabiegu hemodializy należy podać odpowiednią dawkę dobową lizynoprylu; wielkość dawki podtrzymującej i (lub) odstępu między dawkami należy dostosować do wartości ciśnienia tętniczego).

Maksymalna dawka dobowa u pacjentów z niewydolnością nerek wynosi 40 mg na dobę. 

Dzieci. Nadciśnienie u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 16 lat.

Dzieci o mc. od 20 do <50 kg: dawka początkowa 2,5 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać do uzyskania maksymalnej dawki 20 mg na dobę.

Dzieci o mc. ≥50 kg: dawka początkowa 5 mg raz na dobę, dawkę należy zwiększać do uzyskania maksymalnej dawki 40 mg na dobę.

Nie badano dawek >0,61 mg/kg mc. (lub >40 mg) u dzieci i młodzieży.

U dzieci z upośledzoną czynnością nerek, należy rozważyć podanie mniejszej dawki początkowej lub wydłużenie przerw między dawkami.

Sposób podania. Lek należy przyjmować w pojedynczej dawce dobowej, o tej samej porze dnia, niezależnie od posiłku.

WARUNKI PRZECHOWYWANIA LEKU

• Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
• Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.
• Tego leku nie należy stosować po upływie terminu ważności zamieszczonego na opakowaniu po
  EXP. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.
• Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
  farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
  środowisko.

SKŁAD LEKU

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE LEKU

INFORMACJE OSTRZEGAWCZE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU

Kiedy nie stosować leku LisiHEXAL
• jeśli pacjent ma uczulenie na lizynopryl, na inny inhibitor konwertazy angiotensyny lub na
  którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• jeśli u pacjenta stwierdzono obrzęk naczynioruchowy: dziedziczny lub samoistny obrzęk
  naczynioruchowy, a także jeśli obrzęk naczynioruchowy wystąpił w przeszłości podczas leczenia
  inhibitorami konwertazy angiotensyny;
• jeśli pacjentka jest w ciąży;
• jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i przyjmuje lek obniżający ciśnienie
  tętnicze, zawierający aliskiren;
• jeśli pacjent przyjmował lub obecnie przyjmuje lek złożony zawierający sakubitryl i walsartan
  (stosowany w leczeniu długotrwałej (przewlekłej) niewydolności serca u dorosłych), ponieważ
  zwiększa się ryzyko obrzęku naczynioruchowego (szybkiego obrzęku tkanki podskórnej w okolicy
  takiej, jak gardło).

W razie wątpliwości, czy którakolwiek z wymienionych sytuacji dotyczy pacjenta, należy poradzić się
lekarza lub farmaceuty.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania leku LisiHEXAL należy omówić to z lekarzem.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, ponieważ
ryzyko obrzęku naczyniowego może się zwiększyć:
• racekadotryl, lek stosowany w leczeniu biegunki;
• leki stosowane w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepionego narządu oraz w leczeniu raka
  (np. temsyrolimus, syrolimus, ewerolimus);
• wildagliptyna, lek stosowany w leczeniu cukrzycy.

Należy powiedzieć lekarzowi, jeśli pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków stosowanych
w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego:
• antagonista receptora angiotensyny II (AIIRA), tzw. sartan – na przykład walsartan, telmisartan,
  irbesartan, zwłaszcza jeśli pacjent ma zaburzenia czynności nerek związane z cukrzycą,
• aliskiren.

Lekarz może zalecić regularną kontrolę czynności nerek, ciśnienia tętniczego oraz stężenia
elektrolitów (np. potasu) we krwi.

Obrzęk naczynioruchowy
Należy niezwłocznie poinformować lekarza, jeśli u pacjenta wystąpi:
• obrzęk skóry i (lub) błon śluzowych; obrzęk twarzy, warg, gardła, języka lub krtani; trudności
  w oddychaniu lub połykaniu; świąd lub wysypka.

Obrzęk języka, gardła lub krtani może spowodować niedrożność dróg oddechowych. W takim
wypadku konieczne jest natychmiastowe leczenie.
U pacjentów, u których w przeszłości wystąpiły już opisane objawy, ryzyko ponownego ich
pojawienia się jest większe.
U pacjentów rasy czarnej częstość występowania obrzęku naczynioruchowego po zastosowaniu leków
z grupy inhibitorów ACE jest większa niż u pacjentów innych ras.
Ryzyko obrzęku naczynioruchowego jest również większe u pacjentów przyjmujących jednocześnie
leki z grupy tzw. inhibitorów kinazy mTOR, takie jak syrolimus, ewerolimus, temsyrolimus
(stosowane, aby zapobiec odrzuceniu przeszczepionego narządu lub w leczeniu nowotworów) lub
tkankowy aktywator plazminogenu.

Niedociśnienie tętnicze
Nadmierne zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi może wystąpić u następujących pacjentów:
- stosujących dietę z ograniczeniem soli;
- dializowanych;
- z biegunką lub wymiotami;
- przyjmujących leki moczopędne;
- z niewydolnością serca i niewydolnością nerek (lub bez niewydolności nerek).

Należy poinformować lekarza, jeśli:
- u pacjenta stwierdzono chorobę niedokrwienną serca lub chorobę naczyń mózgowych;
- pacjent ma poddać się zabiegowi chirurgicznemu w znieczuleniu ogólnym.

W razie znacznego zmniejszenia ciśnienia tętniczego krwi pacjenta należy ułożyć na plecach
i poinformować o zdarzeniu lekarza.

Choroby serca
Należy poinformować lekarza o:
- niewydolności serca;
- stwierdzonym zwężeniu zastawek serca w obrębie lewej komory lub innym zwężeniu odpływu
  krwi z lewej komory serca.

Zaburzenia czynności nerek
Przed rozpoczęciem leczenia i w trakcie jego trwania lekarz zaleci kontrolę czynności nerek.
Należy poinformować lekarza, jeśli:
- u pacjenta stwierdzono niewydolność nerek;
- u pacjenta rozpoznano obustronne zwężenie tętnic nerkowych lub zwężenie tętnicy nerkowej
  jedynej nerki;
- pacjent poddawany jest hemodializie;
- pacjent przyjmuje leki moczopędne;
- pacjent ma zaburzenia czynności nerek i otrzymuje lek przeciwnadciśnieniowy zawierający
  aliskiren.

Zaburzenia czynności wątroby
Jeśli podczas stosowania leku LisiHEXAL u pacjenta wystąpi żółtaczka lub zwiększy się aktywność
enzymów wątrobowych, należy przerwać stosowanie leku i skonsultować się z lekarzem.

Cukrzyca
W pierwszym miesiącu stosowania leku LisiHEXAL lekarz zaleci częstsze kontrolowanie stężenia
glukozy we krwi i w razie konieczności dostosuje dawki leków przeciwcukrzycowych.

Ciężkie reakcje nadwrażliwości (tzw. reakcje rzekomoanafilaktyczne)
Ze względu na ryzyko wystąpienia reakcji nadwrażliwości należy poinformować lekarza, jeśli:
- pacjent jest odczulany przeciwko jadowi pszczół lub os;
- pacjent jest poddawany leczeniu, które ma na celu usunięcie cholesterolu z krwi (tzw. afereza
  LDL).
Lekarz może zalecić przerwanie w odpowiednim czasie stosowania leku LisiHEXAL.

Zmiany w obrazie krwi
Podczas leczenia może wystąpić neutropenia (zmniejszenie ilości granulocytów obojętnochłonnych)
lub agranulocytoza (zmniejszenie ilości lub brak pewnego rodzaju krwinek białych), małopłytkowość
i niedokrwistość. Lekarz może zalecić wykonanie odpowiednich badań krwi. Jeśli podczas stosowania
leku LisiHEXAL wystąpią jakiekolwiek objawy zakażenia, należy niezwłocznie skontaktować się
z lekarzem.

Kaszel
W trakcie stosowania leku LisiHEXAL może wystąpić suchy, uporczywy kaszel, który ustępuje po
przerwaniu leczenia. O wystąpieniu kaszlu należy poinformować lekarza.

Zwiększenie stężenia potasu we krwi
Ze względu na możliwość zwiększenia stężenia potasu we krwi należy poinformować lekarza, jeśli:
- u pacjenta stwierdzono zaburzenia czynności nerek;
- pacjent ma cukrzycę;
- pacjent przyjmuje leki moczopędne oszczędzające potas lub leki, które zwiększają stężenie potasu
  we krwi;
- pacjent stosuje preparaty potasu lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas.

Lekarz zaleci częstsze wykonywanie badań krwi.

Należy poinformować lekarza, jeśli:
- u pacjenta stwierdzono kolagenozę;
- pacjent otrzymuje leki immunosupresyjne (hamujące reakcje odpornościowe organizmu),
  allopurynol (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej) lub prokainamid (lek stosowany
  w zaburzeniach rytmu serca).

Należy skonsultować się z lekarzem, nawet jeśli powyższe ostrzeżenia dotyczą sytuacji występujących
w przeszłości.

LisiHEXAL z jedzeniem i piciem
Lek można przyjmować niezależnie od posiłków, każdego dnia o tej samej porze. Tabletki należy
połykać, popijając odpowiednią ilością płynu.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Podczas stosowania leku LisiHEXAL mogą wystąpić zawroty głowy lub zmęczenie, zaburzające
zdolność kierowania pojazdami, obsługiwania maszyn lub pracy w niebezpiecznych warunkach. Jest
to szczególnie istotne na początku leczenia, po zwiększeniu dawki, zmianie leku i jednoczesnym
spożyciu alkoholu.

LisiHEXAL zawiera sód
Lek zawiera mniej niż 1 mmol (23 mg) sodu w tabletce, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od
sodu”.

INFORMACJE DOTYCZĄCE OPAKOWANIA LEKU

Tabletki LisiHEXAL są jasnoczerwone, nakrapiane, okrągłe, obustronnie wypukłe, z rowkiem
dzielącym po jednej stronie. Lek dostępny jest w opakowaniach zawierających 30 tabletek.

Podmiot odpowiedzialny
Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
A-6250 Kundl, Austria

Wytwórca
Salutas Pharma GmbH
Otto-von-Guericke-Allee 1
39179 Barleben, Niemcy

Lek S.A.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa

Lek Pharmaceuticals d.d.
Verovškova 57
1526 Ljubljana, Słowenia

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy zwrócić się do:
Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
tel. 22 209 70 00

STOSOWANIE INNYCH LEKÓW

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty przed zastosowaniem tego leku.

Leku LisiHEXAL nie wolno stosować w okresie ciąży.
Jeśli w trakcie leczenia pacjentka zajdzie w ciążę, musi odstawić lek i niezwłocznie skontaktować się
z lekarzem. Kobiety planujące ciążę powinny omówić z lekarzem inną metodę leczenia.

Nie wiadomo, czy substancja czynna leku (lizynopryl) przenika do mleka kobiecego, dlatego leku
LisiHEXAL nie należy stosować w okresie karmienia piersią.

STOSOWANIE LEKU U DZIECI I MŁODZIEŻY

Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek (GFR <30 ml/min/1,73 m²).

Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci w innych wskazaniach niż nadciśnienie tętnicze.

Nie zaleca się stosowania lizynoprylu u dzieci w wieku poniżej 6 lat.

Powyższy artykuł służy wyłącznie do uzyskania ogólnych informacji o leku. Zanim zdecydujesz się na użycie leku, zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Niewłaściwe stosowanie leków zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.