Ozempic 0,25mg 1wstrz.a1,5ml

Ozempic 0,25mg 1wstrz.a1,5ml

403,55 zł

brutto / 1opakowanie
Najniższa cena produktu w okresie 30 dni przed wprowadzeniem obniżki: 0,00 zł / opakowanie
Cena regularna: / opakowanieInfinity%
Cena katalogowa:
Możesz kupić za pkt.
z 3 opakowania
Możesz kupić także poprzez:
Dostępny w bardzo dużej ilości
Skontaktuj się z obsługą sklepu, aby oszacować czas przygotowania tego produktu do wysyłki.
Dostępny w bardzo dużej ilości
Zamów do 16:00 to wyślemy dzisiaj (3 opakowania w magazynie)
Bezpieczne zakupy
Odroczone płatności. Kup teraz, zapłać później
Kup teraz, zapłać później - 4 kroki
Przy wyborze formy płatności, wybierz PayPo.PayPo - kup teraz, zapłać za 30 dni
PayPo opłaci twój rachunek w sklepie.
Na stronie PayPo sprawdź swoje dane i podaj pesel.
Po otrzymaniu zakupów decydujesz co ci pasuje, a co nie. Możesz zwrócić część albo całość zamówienia - wtedy zmniejszy się też kwota do zapłaty PayPo.
W ciągu 30 dni od zakupu płacisz PayPo za swoje zakupy bez żadnych dodatkowych kosztów. Jeśli chcesz, rozkładasz swoją płatność na raty.
Po zakupie otrzymasz pkt.
  • Szybka dostawa nawet w 24h (zamówienia złożone do godz 16:00 wybranymi formami transportu realizujemy dziś)
  • Darmowa wysyłka za zakupy powyżej 249 zł
Masz pytanie?
Nasi farmaceuci są do Twojej dyspozycji.
Zadzwoń do nas lub napisz
Opis

REZERWACJA LEKU NA RECEPTĘ!!! ABY ODEBRAĆ ZAREZERWOWANY LEK, NALEŻY OKAZAĆ WAŻNĄ W DNIU ODBIORU RECEPTĘ !!! PREZENTOWANE CENY SĄ CENAMI Z ODPŁATNOŚCIĄ 100%, ODPŁATNOŚĆ ZGODNA Z RECEPTĄ ZOSTANIE NALICZONA W MOMENCIE REALIZACJI!!!

 

OPIS


Lek Ozempic zawiera substancję czynną semaglutyd. Pomaga on zmniejszyć stężenie cukru we krwi,
gdy jest ono zbyt duże; może również pomóc w zapobieganiu chorobom serca.

Lek Ozempic stosowany jest w leczeniu dorosłych pacjentów (w wieku 18 lat i powyżej) z cukrzycą
typu 2, u których stosowanie diety i wysiłku fizycznego nie jest wystarczające:
- w monoterapii – u pacjentów, którzy nie mogą stosować metforminy (innego leku
  przeciwcukrzycowego) lub
- z innymi lekami przeciwcukrzycowymi – w przypadku, gdy leki te nie wystarczają do
  uzyskania właściwego stężenia cukru we krwi. Mogą to być leki doustne lub leki podawane we
  wstrzyknięciu podskórnym, takie jak insulina.

Ważne jest, aby kontynuować stosowanie diety i wysiłku fizycznego zgodnie z planem zaleconym
przez lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę.

 

 

 

WSKAZANIA DO ZASTOSOWANIA LEKU

Lek jest wskazany do stosowania u dorosłych z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą typu 2 łącznie z odpowiednią dietą i wysiłkiem fizycznym: w monoterapii, u pacjentów, u których stosowanie metforminy jest niewskazane ze względu na nietolerancję lub istniejące przeciwwskazania; w skojarzeniu z innymi lekami stosowanymi w leczeniu cukrzycy.
 
 
 

 

DZIAŁANIE LEKU

Lek przeciwcukrzycowy - analog glukagonopodobnego peptydu-1 (GLP-1) wykazujący 94% homologii sekwencji z ludzkim GLP-1. Semaglutyd pełni rolę agonisty receptora GLP-1; selektywnie wiąże się z receptorem GLP-1 aktywując go, podobnie jak natywny GLP-1. GLP-1 to fizjologiczny hormon o wielorakim działaniu w zakresie regulowania apetytu, stężenia glukozy, czynności układu sercowo-naczyniowego oraz czynności nerek. Jego wpływ na stężenie glukozy i apetyt jest związany z receptorami GLP-1 znajdującymi się w trzustce i mózgu. Semaglutyd zmniejsza stężenie glukozy we krwi w sposób zależny od stężenia glukozy poprzez pobudzenie wydzielania insuliny i zmniejszenie wydzielania glukagonu, gdy stężenie glukozy we krwi jest duże. Mechanizm zmniejszenia stężenia glukozy we krwi obejmuje również niewielkie opóźnienie we wczesnym poposiłkowym opróżnianiu żołądka. Podczas hipoglikemii semaglutyd zmniejsza wydzielanie insuliny, nie zaburzając wydzielania glukagonu. Semaglutyd zmniejsza masę ciała i masę tłuszczową w wyniku zmniejszenia podaży kalorii, w tym hamowania apetytu. Ponadto semaglutyd zmniejsza ochotę na pokarmy wysokotłuszczowe. Receptory GLP-1 występują również w sercu, naczyniach układu krążenia, układzie immunologicznym i nerkach. Mechanizm działania semaglutydu jest prawdopodobnie wieloczynnikowy. Pośrednie efekty są wykazane poprzez korzystny wpływ semaglutydu na stężenie lipidów w osoczu, obniżenie skurczowego ciśnienia krwi i zmniejszenie stanu zapalnego obserwowane w badaniach klinicznych, jednak prawdopodobne jest również działanie bezpośrednie. W badaniach na zwierzętach semaglutyd zmniejszał rozwój miażdżycy tętnic poprzez zapobieganie rozwojowi blaszki miażdżycowej i zmniejszanie stanu zapalnego blaszki. Dane kliniczne wykazały, że semaglutyd zmniejszał albuminurię u pacjentów z chorobami nerek. W badaniach na zwierzętach semaglutyd zmniejszał rozwój miażdżycy tętnic poprzez zapobieganie rozwojowi blaszki miażdżycowej i zmniejszanie stanu zapalnego blaszki. Semaglutyd charakteryzuje się wydłużonym T0,5 wynoszącym ok. 1 tyg., co daje możliwość podawania podskórnego raz na tydzień. Głównym mechanizmem wydłużonego działania leku jest wiązanie z albuminami, prowadzące do zmniejszenia klirensu nerkowego leku oraz jego ochrony przed rozkładem metabolicznym. Ponadto semaglutyd wykazuje oporność na rozkład przez enzym DPP-4. Cmax występowało po 1-3 dniach po podaniu dawki. Stan stacjonarny był osiągany po 4-5 tyg. podawania leku w dawce raz na tydzień. Bezwzględna biodostępność semaglutydu w podaniu podskórnym wynosi 89%. Semaglutyd był w znacznym stopniu (>99%) wiązany przez albuminy osocza. Przed wydaleniem semaglutyd jest intensywnie metabolizowany na drodze proteolitycznego rozkładu szkieletu peptydowego z następczą beta-oksydacją łańcucha bocznego kwasu tłuszczowego. Przypuszcza się, że w metabolizmie semaglutydu uczestniczy enzym obojętna endopeptydaza (NEP). Semaglutyd był wydalany głównie z moczem i kałem; ok. 2/3 było wydalane z moczem, zaś ok. 1/3 - z kałem. Ok. 3% dawki było wydalane z moczem jako semaglutyd niezmieniony. Przy T0,5 w fazie eliminacji wynoszącym ok. 1 tydz., semaglutyd powinien pozostawać w krążeniu przez ok. 5 tyg. po podaniu ostatniej dawki.
 
 

 

 

DAWKOWANIE LEKU

Podskórnie. Dawka początkowa wynosi 0,25 mg semaglutydu raz na tydzień. Po 4 tyg. dawkę należy zwiększyć do 0,5 mg raz na tydzień. Po co najmniej 4 tyg. przyjmowania dawki 0,5 mg raz na tydzień dawkę można zwiększyć do 1 mg raz na tydzień w celu dodatkowej poprawy kontroli glikemii. Po co najmniej 4 tygodniach przyjmowania dawki 1 mg raz na tydzień, dawkę można zwiększyć do 2 mg raz na tydzień w celu dodatkowej poprawy kontroli glikemii.

Dawka 0,25 mg semaglutydu nie jest dawką podtrzymującą. Dawki większe niż 2 mg na tydzień nie są zalecane. W przypadku dołączenia semaglutydu do dotychczasowego leczenia metforminą i (lub) tiazolidynodionem lub inhibitorem kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2) dotychczasowe dawki metforminy i (lub) tiazolidynodionu lub inhibitora SGLT2 mogą pozostać niezmienione. Należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii w przypadku dołączenia leku do dotychczasowego leczenia pochodną sulfonylomocznika lub insuliną.

Samodzielne monitorowanie stężenia glukozy we krwi nie jest konieczne w celu dostosowania dawki leku. Samodzielne monitorowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne w celu dostosowania dawki pochodnej sulfonylomocznika i insuliny, zwłaszcza gdy rozpoczęto leczenie preparatem i zmniejszono dawkę insuliny. Zalecane jest stopniowe zmniejszanie dawki insuliny. 

Pominięta dawka. W razie pominięcia dawki należy ją podać jak najszybciej, w ciągu 5 dni od daty pominięcia dawki. Jeśli upłynęło więcej niż 5 dni, nie należy przyjmować pominiętej dawki, zaś kolejną dawkę należy podać w uprzednio ustalonym dniu. W każdym przypadku pacjenci mogą wówczas powrócić do swojego dotychczasowego schematu dawkowania raz na tydzień. 

Zmiana dnia przyjmowania dawki. Dzień tygodnia, w którym odbywa się podanie leku można w razie potrzeby zmienić, o ile czas między podaniem dwóch dawek wynosi co najmniej 3 dni (więcej niż 72 h). Po dokonaniu wyboru nowego dnia podania, należy kontynuować podawanie leku raz na tydzień. 

Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki w związku z wiekiem pacjenta. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Doświadczenie w stosowaniu semaglutydu u pacjentów z chorobą nerek w stadium końcowym jest ograniczone. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby. Doświadczenie w stosowaniu semaglutydu u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby jest ograniczone. Leczenie tych pacjentów semaglutydem wymaga zachowania ostrożności. 

Sposób podania. Lek należy wstrzykiwać podskórnie w brzuch, udo lub ramię. Miejsce wstrzyknięcia można zmienić bez dostosowywania dawki. Leku nie należy podawać dożylnie ani domięśniowo. Lek należy podawać raz na tydzień o dowolnej porze dnia, niezależnie od posiłku.

 

 

 

WARUNKI PRZECHOWYWANIA LEKU

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie wstrzykiwacza
i opakowaniu zewnętrznym po: „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego
miesiąca.

Przed otwarciem:
Przechowywać w lodówce (2°C – 8°C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od elementu
chłodzącego. Nakładać nasadkę na wstrzykiwacz w celu ochrony przed światłem.

Podczas stosowania:
- Wstrzykiwacz można przechowywać przez 6 tygodni w temperaturze poniżej 30°C lub
  w lodówce (2°C – 8°C), z dala od elementu chłodzącego. Nie zamrażać. Nie używać uprzednio
  zamrożonego leku.
- W celu ochrony przed światłem nakładać nasadkę na wstrzykiwacz, gdy wstrzykiwacz nie jest
  używany.

Nie stosować tego leku, jeśli roztwór nie jest przezroczysty i bezbarwny lub prawie bezbarwny.

Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

 

 

 

SKŁAD LEKU

- Substancją czynną leku jest semaglutyd. Jeden ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 1,34 mg
  semaglutydu. Jeden fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 2 mg semaglutydu w 1,5 ml
  roztworu. Każda dawka zawiera 0,25 mg semaglutydu w 0,19 ml.
 
- Pozostałe składniki to disodu fosforan dwuwodny, glikol propylenowy, fenol, woda do
  wstrzykiwań, kwas solny/sodu wodorotlenek (do dostosowania pH).
 
 

 

 

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE LEKU

Bardzo często: hipoglikemia podczas stosowania z insuliną lub pochodną sulfonylomocznika, nudności, biegunka. Często: hipoglikemia podczas stosowania z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi, zmniejszenie apetytu, zawroty głowy, powikłania wynikające z retinopatii cukrzycowej (konieczność fotokoagulacji siatkówki, konieczność leczenia preparatami podawanymi do ciała szklistego, krwotok do ciała szklistego, utrata wzroku związana z cukrzycą - niezbyt często), wymioty, ból brzucha, wzdęcie brzucha, zaparcie, dyspepsja, zapalenie żołądka, choroba refluksowa przełyku, odbijanie się, nadmierne wytwarzanie gazów jelitowych, kamica żółciowa, zmęczenie, zwiększona aktywność lipazy, zwiększona aktywność amylazy, zmniejszenie masy ciała. Niezbyt często: nadwrażliwość (zdarzenia niepożądane związane z nadwrażliwością, takie jak wysypka i pokrzywka), zaburzenia smaku, przyspieszenie częstości akcji serca, ostre zapalenie trzustki, opóźnione opróżnianie żołądka, reakcje w miejscu wstrzyknięcia. Rzadko: reakcja anafilaktyczna. Częstość nieznana: niedrożność jelit, obrzęk naczynioruchowy. Nie obserwowano przypadków ciężkiej hipoglikemii podczas stosowania semaglutydu w monoterapii. Ciężką hipoglikemię obserwowano głównie podczas stosowania semaglutydu w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną. Kilka przypadków zaobserwowano podczas stosowania semaglutydu w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi innymi niż pochodne sulfonylomocznika.
Hipoglikemia, zgodnie z klasyfikacją ADA, wystąpiła u 11,3% pacjentów (0,3 zdarzenia na pacjentorok) po dodaniu semaglutydu w dawce 1,0 mg do inhibitora SGLT2 w badaniu SUSTAIN 9 w porównaniu z 2,0% (0,04 zdarzenia na pacjentorok) pacjentów otrzymujących placebo. Ciężką hipoglikemię odnotowano odpowiednio u 0,7% (0,01 zdarzenia na pacjento-rok) i 0% pacjentów.
U pacjentów otrzymujących semaglutyd w dawce 1 mg i 2 mg większość przypadków hipoglikemii (45 z 49 epizodów) wystąpiła, gdy semaglutyd był stosowany w skojarzeniu z sulfonylomocznikiem lub insuliną. Podsumowując, wyniki badania nie wykazały zwiększonego ryzyka hipoglikemii po podaniu semaglutydu w dawce 2 mg. U pacjentów z małą masą ciała leczonych semaglutydem może wystąpić więcej objawów niepożądanych ze strony układu pokarmowego.
U pacjentów otrzymujących semaglutyd w dawce 1 mg i 2 mg nudności występowały u podobnego odsetka pacjentów leczonych zarówno semaglutydem w dawce 1 mg, jak i 2 mg. Biegunka i wymioty wystąpiły u większego odsetka pacjentów leczonych semaglutydem w dawce 2 mg niż semaglutydem w dawce 1 mg.
Reakcje niepożądane ze strony układu pokarmowego doprowadziły do przerwania leczenia u podobnego odsetka pacjentów leczonych semaglutydem w dawce 1 mg oraz 2 mg. W przypadku jednoczesnego stosowania z inhibitorem SGLT2 w badaniu SUSTAIN 9, zaparcia i choroba refluksowa przełyku wystąpiły odpowiednio u 6,7% i 4% pacjentów leczonych semaglutydem w dawce 1 mg, w porównaniu z brakiem zdarzeń u pacjentów otrzymujących placebo. Częstość występowania tych zdarzeń nie uległa zmniejszeniu wraz z upływem czasu. Częstość potwierdzonego rozpoznania ostrego zapalenia trzustki zgłaszanego w badaniach klinicznych fazy IIIa wynosiła odpowiednio 0,3% dla semaglutydu i 0,2% dla leku porównawczego.
W trwającym 2 lata badaniu klinicznym oceniającym ryzyko sercowo-naczyniowe częstość potwierdzonego rozpoznania ostrego zapalenia trzustki wynosiła 0,5% dla semaglutydu i 0,6% dla placebo. Reakcje w miejscu wstrzyknięcia (np. wysypka w miejscu wstrzyknięcia, rumień) odnotowano u 0,6% i 0,5% pacjentów przyjmujących semaglutyd w dawkach odpowiednio 0,5 mg i 1 mg. Objawy te były zwykle łagodne.
W związku z potencjalnymi właściwościami immunogennymi preparatów zawierających białka lub peptydy, u osób stosujących semaglutyd może dojść do wytworzenia przeciwciał przeciwko semaglutydowi. Odsetek pacjentów z dodatnim wynikiem badania przeciwciał przeciwko semaglutydowi w dowolnym czasie po zakończeniu badań był mały (1-3%); na końcu badania u żadnego z pacjentów nie występowały przeciwciała neutralizujące przeciwko semaglutydowi ani przeciwciała przeciwko semaglutydowi z neutralizującym wpływem na endogenny GLP-1. W przypadku stosowania agonistów receptora GLP-1 zaobserwowano przyspieszenie częstości akcji serca.
U pacjentów leczonych semaglutydem w badaniach fazy IIIa zaobserwowano zwiększenie ilości uderzeń serca na minutę średnio o 1 do 6 uderzeń na minutę w stosunku do wartości wyjściowej od 72 do 76 uderzeń na minutę. W długoterminowym badaniu z udziałem osób z czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, po 2 latach leczenia zaobserwowano przyspieszenie częstości akcji serca powyżej 10 uderzeń na minutę u 16% pacjentów leczonych semaglutydem w porównaniu do 11% pacjentów przyjmujących placebo.
 
 
 
 

 

INFORMACJE OSTRZEGAWCZE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU

Kiedy nie stosować leku Ozempic
- jeśli pacjent ma uczulenie na semaglutyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem stosowania tego leku należy omówić to z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką.

Ten lek nie jest tym samym co insulina i nie powinien być stosowany:
- u pacjentów z cukrzycą typu 1 – chorobą, w której organizm nie produkuje insuliny,
- u pacjentów z cukrzycową kwasicą ketonową – powikłaniem cukrzycy, w którym występuje
  duże stężenie cukru we krwi, trudności w oddychaniu, stan splątania, uczucie silnego
  pragnienia, słodki zapach z ust lub metaliczny posmak w ustach.

Lek Ozempic nie jest insuliną, dlatego nie powinien być stosowany jako zamiennik insuliny.

Jeżeli pacjent ma być poddany operacji ze znieczuleniem (narkoza), powinien powiedzieć lekarzowi,
że przyjmuje lek Ozempic.

Wpływ na układ trawienny
W trakcie stosowania leku Ozempic pacjent może mieć nudności lub wymioty; możliwe jest również
wystąpienie biegunki. Są to działania niepożądane, które mogą powodować odwodnienie pacjenta
(utratę płynów). Należy pić dużo płynów w celu uniknięcia odwodnienia. Ma to szczególne znaczenie
w przypadku pacjentów z chorobą nerek. W przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości należy
skontaktować się z lekarzem.

Silny i uporczywy ból brzucha może być wynikiem ostrego zapalenia trzustki
W przypadku wystąpienia silnego i uporczywego bólu w obrębie brzucha należy natychmiast
skontaktować się z lekarzem, ponieważ ból może być objawem ostrego zapalenia trzustki. Patrz punkt
4, w którym wymieniono objawy zwiastunowe zapalenia trzustki.

Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia)
Stosowanie pochodnych sulfonylomocznika lub insuliny w skojarzeniu z niniejszym lekiem może
zwiększać ryzyko wystąpienia małego stężenia cukru we krwi (hipoglikemii). Lekarz może poprosić 
pacjenta o zmierzenie stężenia cukru we krwi, co ułatwi podjęcie decyzji, czy należy zmienić dawkę 
pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny w celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii.

Cukrzycowa choroba oczu (retinopatia cukrzycowa)
W przypadku, gdy pacjent ma retinopatię cukrzycową i stosuje insulinę, ten lek może prowadzić do
pogorszenia widzenia, co może wymagać leczenia. Należy powiedzieć lekarzowi o chorobie oczu
spowodowanej cukrzycą lub gdy w trakcie leczenia tym lekiem wystąpią jakiekolwiek problemy ze
wzrokiem. W przypadku, gdy pacjent ma potencjalnie niestabilną chorobę oczu spowodowaną
cukrzycą, nie zaleca się stosowania leku Ozempic w dawce 2 mg.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Lek Ozempic nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
W przypadku stosowania tego leku w skojarzeniu z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną może
wystąpić małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia), co może zmniejszać u pacjenta zdolność
koncentracji. Nie należy prowadzić pojazdów i obsługiwać maszyn w przypadku pojawienia się
jakichkolwiek objawów małego stężenia cukru we krwi. W celu uzyskania dalszych informacji
należy skontaktować się z lekarzem.

Zawartość sodu
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od
sodu”.

Instrukcja stosowania leku Ozempic 0,5 mg roztwór do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym
wstrzykiwaczu
Przed użyciem fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza z lekiem Ozempic należy uważnie zapoznać
się z treścią niniejszej instrukcji
.
Należy omówić z lekarzem, pielęgniarką lub farmaceutą, jak prawidłowo wykonywać wstrzyknięcia leku
Ozempic.
Należy rozpocząć od sprawdzenia czy wstrzykiwacz zawiera lek Ozempic 0,5 mg, a następnie
przyjrzeć się ilustracjom zamieszczonym poniżej, aby zapoznać się z poszczególnymi
elementami wstrzykiwacza i igły.
Osoby niewidome lub niedowidzące, które nie są w stanie odczytać licznika dawki na
wstrzykiwaczu, nie powinny 
korzystać ze wstrzykiwacza bez pomocy. Należy uzyskać
pomoc osoby dobrze widzącej, która wie jak stosować fabrycznie napełniony wstrzykiwacz z lekiem
Ozempic. Jest to fabrycznie napełniony wstrzykiwacz z możliwością nastawiania dawki. Zawiera
2 mg semaglutydu i umożliwia nastawienie wyłącznie dawki 0,5 mg. Jeden wstrzykiwacz,
przed użyciem, zawiera cztery dawki po 0,5 mg.

Liczbę przyjętych wstrzyknięć oraz ilość pozostałych we wstrzykiwaczu dawek należy kontrolować
posługując się tabelą znajdującą się pod wieczkiem opakowania zewnętrznego.

Wstrzykiwacz jest przeznaczony do stosowania z jednorazowymi igłami o grubości 30G, 31G
oraz 32G i długości do 8 mm.
W skład opakowania wchodzą igły NovoFine Plus.

Uwaga: Stosowany wstrzykiwacz może mieć inny rozmiar niż wstrzykiwacz przedstawiony na
ilustracjach. Niniejsza instrukcja stosowania dotyczy wszystkich wielkości wstrzykiwacza Ozempic
0,5 mg.

Fabrycznie napełniony wstrzykiwacz z lekiem Ozempic i igła (przykład)
Nasadka wstrzykiwacza
Zewnętrzna osłonka igły
Wewnętrzna osłonka igły
Igła
Papierowa nalepka
Okienko wstrzykiwacza
Etykieta wstrzykiwacza
Licznik dawki
Wskaźnik dawki
Pokrętło nastawiania dawki
Przycisk podania dawki
Symbol sprawdzania przepływu

Ważne informacje
Należy zwrócić szczególną uwagę na poniższe informacje, ponieważ są one istotne dla bezpiecznego
używania wstrzykiwacza.

1. Przygotowanie wstrzykiwacza z nową igłą
Sprawdzić nazwę oraz kolor etykiety, aby upewnić się, że wstrzykiwacz zawiera lek
  Ozempic 0,5 mg. Jest to szczególnie ważne w przypadku stosowania kilku rodzajów leków
  podawanych we wstrzyknięciach.
  Stosowanie niewłaściwego leku może być szkodliwe dla zdrowia pacjenta.
Zdjąć nasadkę wstrzykiwacza.
-Sprawdzić, czy roztwór we wstrzykiwaczu jest przezroczysty i bezbarwny. Spojrzeć
  przez okienko wstrzykiwacza. Jeśli roztwór jest mętny lub zabarwiony, nie używać wstrzykiwacza.
Wziąć nową igłę.
  Sprawdzić papierową nalepkę i zewnętrzną osłonkę igły pod kątem uszkodzeń, które mogłyby wpłynąć na
  sterylność. W przypadku zauważenia jakichkolwiek uszkodzeń, należy użyć innej igły.
Oderwać papierową nalepkę.
  Należy upewnić się, że igła została prawidłowo założona.
- Nałożyć igłę bezpośrednio na wstrzykiwacz.
- Przykręcić, aż zostanie solidnie zamocowana.
  Igła jest osłonięta dwiema osłonkami. Należy zdjąć obie osłonki. Jeśli pacjent nie zdejmie obu
  osłonek, roztwór nie zostanie wstrzyknięty.
Zdjąć zewnętrzną osłonkę igły i zachować ją napóźniej.  Będzie potrzebna po wstrzyknięciu leku,
  w celu bezpiecznego usunięcia igły ze wstrzykiwacza.
Zdjąć wewnętrzną osłonkę igły i wyrzucić ją. Przy próbie ponownego nałożenia można przypadkowo
  ukłuć się igłą.

Na końcu igły może pojawić się kropla roztworu. Jest to typowe, ale i tak w przypadku pierwszego
użycia nowego wstrzykiwacza należy sprawdzić przepływ. Patrz punkt 2, „Sprawdzanie przepływu przed
użyciem każdego nowego wstrzykiwacza”
Nie nakładać nowej igły na wstrzykiwacz, dopóki nie jest się gotowym do wykonania wstrzyknięcia.

Zawsze do każdego wstrzyknięcia należy użyć nowej igły.
Może to zapobiec blokowaniu się igieł, zanieczyszczeniu, zakażeniu lub niedokładnemu dawkowaniu.
Nigdy nie używać zgiętej ani uszkodzonej igły.

2. Sprawdzanie przepływu przed użyciem każdego nowego wstrzykiwacza
- Jeśli wstrzykiwacz był już stosowany, należy przejść do punktu 3 „Nastawianie dawki”. Przepływ należy
  sprawdzać tylko przed pierwszym wstrzyknięciem przy użyciu każdego nowego wstrzykiwacza.
Obrócić pokrętło nastawiania dawki do pozycji symbolu sprawdzania przepływu (..- ), tuż
  poniżej symbolu „0”. Należy upewnić się, że wskaźnik dawki jest w jednej linii z symbolem sprawdzania
  przepływu.
  Wybrany symbol sprawdzania przepływu
- Trzymać wstrzykiwacz igłą skierowaną do góry.
  Wcisnąć przycisk podania dawki i przytrzymać go do momentu, kiedy licznik dawki powróci do
  pozycji „0”. Wartość „0” musi zrównać się ze wskaźnikiem dawki.
  Na końcu igły powinna pojawić się kropla roztworu.
  Na końcu igły może pozostać niewielka kropla, ale nie zostanie ona wstrzyknięta.
  Jeśli kropla roztworu nie pojawi się, należy powtórzyć punkt 2 „Sprawdzanie przepływu przed użyciem
  każdego nowego wstrzykiwacza” maksymalnie 6 razy. Jeśli kropla roztworu nadal nie pojawia się, należy
  zmienić igłę i jeszcze raz powtórzyć punkt 2 „Sprawdzanie przepływu przed użyciem każdego nowego
  wstrzykiwacza”.
 
  Należy wyrzucić wstrzykiwacz i użyć nowego, jeżeli kropla roztworu nie pojawiła się.
  Przed pierwszym użyciem nowego wstrzykiwacza należy zawsze upewnić się, że na końcu igły
  pojawiła się kropla roztworu. Dzięki temu można mieć pewność, że przepływ roztworu nie jest
  zablokowany.

  Jeśli kropla nie pojawi się, lek nie zostanie wstrzyknięty, choć licznik dawki może się przesunąć.
  Może to oznaczać, że igła jest zablokowana lub uszkodzona.

  Jeśli pacjent nie sprawdzi przepływu roztworu przed wykonaniem pierwszego wstrzyknięcia przy
  użyciu nowego wstrzykiwacza, przepisana dawka leku Ozempic może nie zostać podana i lek
  Ozempic nie zadziała.

3. Nastawianie dawki
Obrócić pokrętło nastawiania dawki, aby nastawić 0,5 mg.
  
Obracać do momentu, w którym licznik dawki zatrzyma się i będzie wskazywał 0,5 mg.
  Wybrano 0,5 mg

Tylko licznik dawki i wskaźnik dawki pokażą, że wybrano dawkę 0,5 mg.
Można nastawić wyłącznie 0,5 mg na dawkę. Jeśli wstrzykiwacz zawiera mniej niż 0,5 mg, licznik dawki
zatrzyma się przed pojawieniem się 0,5.
Kliknięcia pokrętła nastawiania dawki różnią się przy obrocie do przodu i do tyłu i gdy zostanie
przekroczona wartość 0,5 mg. Nie liczyć kliknięć wstrzykiwacza.

Przed wstrzyknięciem leku zawsze należy sprawdzić, że wybrano dawkę 0,5 mg, korzystając
z licznika dawki i wskaźnika dawki.
Nie liczyć kliknięć wstrzykiwacza.
Za pomocą pokrętła nastawiania dawki należy wybierać tylko dawki wynoszące 0,5 mg. Aby
zapewnić podanie właściwej dawki, liczba oznaczająca dawkę 0,5 mg musi znajdować się dokładnie
w jednej linii ze wskaźnikiem.

Jaka ilość roztworu pozostała
- Aby sprawdzić ile roztworu zostało, należy użyć licznika dawki, przekręcając pokrętło nastawiania
  dawki do momentu zatrzymania licznika dawki.
  
Jeśli widoczna będzie liczba 0,5, we wstrzykiwaczu pozostało co najmniej 0,5 mg leku.
  Jeśli licznik dawki zatrzyma się przed wartością 0,5 mg, oznacza to, że we wstrzykiwaczu nie
  pozostała ilość roztworu wystarczająca do podania pełnej dawki
  Zatrzymanylicznik dawki: pozostało 0,5 mg

Jeżeli we wstrzykiwaczu nie ma ilości roztworu wystarczającej do podania pełnej dawki, nie należy
używać tego wstrzykiwacza. Należy użyć nowego wstrzykiwacza z lekiem Ozempic.

4. Wstrzyknięcie dawki
- Wprowadzić igłę pod skórę zgodnie z zaleceniami lekarza lub pielęgniarki.
- Upewnić się, że licznik dawki jest widoczny. Nie zakrywać go palcami. Mogłoby to spowodować
  przerwanie wstrzykiwania.
Wcisnąć przycisk podania dawki i przytrzymać go obserwując jak licznik dawki wraca do
  pozycji „0”.
Wartość „0” musi zrównać się ze wskaźnikiem dawki.
  Można wtedy usłyszeć lub poczuć kliknięcie.
- Należy trzymać przycisk podania dawki wciśnięty cały czas, gdy igła jest wbita w skórę.

Przytrzymując przycisk podania dawki policzyć powoli do 6.
- Jeśli igła zostanie wyjęta wcześniej, roztwór może wyciekać z końcówki igły. W takim przypadku
  pełna dawka nie zostanie podana.
  Powoli policzyć:
  C 1-2-3-4-5-6

Wyjąć igłę ze skóry. Następnie zwolnić przycisk podania
  dawki.
  Jeśli w miejscu wstrzyknięcia pojawi się krew, należy je lekko ucisnąć.

Po wstrzyknięciu na końcu igły może pojawić się kropla roztworu. Jest to typowe i nie ma wpływu na
podaną dawkę.

Zawsze obserwować licznik dawki, aby kontrolować liczbę podanych miligramów. Wcisnąć
przycisk podania dawki i przytrzymać dopóki licznik dawki nie wróci do pozycji „0”.

Sposób sprawdzenia, czy igła nie jest zablokowana lub uszkodzona
– Jeśli po przytrzymaniu przycisku podania dawki licznik dawki nie pokaże wartości „0”, igła
  mogła ulec zablokowaniu lub uszkodzeniu.
– Oznacza to, że lek nie został podany nawet wtedy, gdy licznik dawki przesunął się i nie
  wskazuje początkowo nastawionej dawki.

Co robić w przypadku zablokowania igły
Zmienić igłę w sposób opisany w punkcie 5 „Po wykonaniu wstrzyknięcia” i powtórzyć wszystkie
punkty, począwszy od punktu 1 „Przygotowanie wstrzykiwacza z nową igłą”. Upewnić się, że
nastawiona została pełna potrzebna dawka.

Podczas wykonywania wstrzyknięcia nigdy nie dotykać licznika dawki. Mogłoby to spowodować
przerwanie wstrzykiwania.

5. Po wykonaniu wstrzyknięcia
Należy zawsze wyrzucić igłę po każdym wstrzyknięciu, aby zapewnić komfort wstrzyknięć
i zapobiec blokowaniu się igieł. Jeśli igła ulegnie zablokowaniu, lek nie zostanie
wstrzyknięty.

Wprowadzić koniec igły do zewnętrznej osłonki igły na płaskiej powierzchni, bez dotykania
  igły ani zewnętrznej osłonki igły.
- Gdy igła zostanie schowana, ostrożnie docisnąć zewnętrzną osłonkę igły do oporu.
Odkręcić igłę i zachowując ostrożność wyrzucić ją zgodnie z instrukcjami przekazanymi
  przez lekarza, pielęgniarkę, farmaceutę lub lokalne władze.
- Po każdym użyciu należy nałożyć nasadkę na wstrzykiwacz w celu ochrony roztworu przed światłem.

Gdy wstrzykiwacz zostanie opróżniony, należy wyrzucić go bez nałożonej igły zgodnie z instrukcjami
przekazanymi przez lekarza, pielęgniarkę, farmaceutę lub lokalne władze.

Nigdy nie należy nakładać ponownie na igłę wewnętrznej osłonki igły. Można ukłuć się igłą.
Po każdym wstrzyknięciu należy natychmiast zdjąć igłę ze wstrzykiwacza.

Może to zapobiec blokowaniu się igieł, zanieczyszczeniu, zakażeniu, wyciekaniu roztworu
i niedokładnemu dawkowaniu.

Inne ważne informacje
Wstrzykiwacz i igły należy zawsze trzymać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla innych,
  zwłaszcza dzieci.
- Nigdy nie należy udostępniać swojego wstrzykiwacza lub igieł innym osobom.
- Opiekunowie muszą bardzo ostrożnie obchodzić się ze zużytymi igłami, aby uniknąć ukłucia się
  igłą i przeniesienia zakażenia.

Dbanie o wstrzykiwacz
Ze wstrzykiwaczem należy obchodzić się ostrożnie. Nieostrożne lub nieprawidłowe posługiwanie się
wstrzykiwaczem może powodować niedokładne dawkowanie. W takim przypadku pacjent mógłby nie
osiągnąć oczekiwanego efektu leczenia.
- Nie zostawiać wstrzykiwacza w samochodzie lub innym miejscu, w którym może być za gorąco lub
  za zimno.
- Nie wstrzykiwać leku Ozempic, jeśli został uprzednio zamrożony. Mogłoby to spowodować, że
  pacjent nie osiągnie oczekiwanego efektu leczenia.
- Nie wstrzykiwać leku Ozempic, jeśli był wystawiony na bezpośrednie działanie światła
  słonecznego. Mogłoby to spowodować, że pacjent nie osiągnie oczekiwanego efektu leczenia.
- Nie narażać wstrzykiwacza na kurz, brud ani kontakt z cieczami.
- Nie myć, nie moczyć ani nie smarować wstrzykiwacza. Wstrzykiwacz można czyścić ściereczką
  nasączoną łagodnym detergentem.
- Nie upuszczać wstrzykiwacza ani nie uderzać nim o twarde powierzchnie. Jeśli wstrzykiwacz został
  upuszczony lub podejrzewa się, że może działać nieprawidłowo, należy zawsze przykręcić nową igłę
  i sprawdzić przepływ roztworu przed wykonaniem wstrzyknięcia.
- Nie napełniać wstrzykiwacza ponownie. Po opróżnieniu wstrzykiwacz musi być wyrzucony.
- Nie próbować naprawiać ani rozmontowywać wstrzykiwacza.

 

 

 

INFORMACJE DOTYCZĄCE OPAKOWANIA LEKU

Lek Ozempic to przezroczysty i bezbarwny lub prawie bezbarwny roztwór do wstrzykiwań
w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu.
Każdy fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 1,5 ml roztworu i umożliwia podanie 4 dawek po
0,25 mg.

Lek Ozempic 0,25 mg roztwór do wstrzykiwań jest dostępny w następującej wielkości opakowania:
1 wstrzykiwacz i 4 jednorazowe igły NovoFine Plus.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Novo Nordisk A/S
Novo Allé
DK-2880 Bagsværd
Dania

Inne źródła informacji

Szczegółowe informacje o tym leku znajdują się na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków:
http://www.ema.europa.eu.

 

 

 

STOSOWANIE INNYCH LEKÓW

Należy powiedzieć lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych
przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować. Dotyczy to
również leków ziołowych lub innych leków wydawanych bez recepty.

W szczególności należy poinformować lekarza, farmaceutę lub pielęgniarkę o przyjmowaniu leków
zawierających którąkolwiek z następujących substancji:
- warfaryna lub inne podobne leki przyjmowane doustnie w celu zmniejszenia krzepliwości krwi
  (doustne leki przeciwzakrzepowe). Może zaistnieć potrzeba częstszego wykonywania badań
  w celu sprawdzenia czasu krzepnięcia krwi;
- jeśli pacjent stosuje insulinę, lekarz prowadzący poinformuje pacjenta jak zmniejszyć dawkę
  insuliny i zaleci częstsze kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, aby uniknąć hiperglikemii
  (duże stężenie glukozy we krwi) i cukrzycowej kwasicy ketonowej (powikłanie cukrzycy
  występujące, gdy organizm nie zużywa glukozy z powodu niedostatecznej ilości insuliny).
 
 

 

 

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ

Jeśli pacjentka jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, powinna poradzić się lekarza przed zastosowaniem tego leku.

Leku nie należy stosować w okresie ciąży, gdyż nie wiadomo, czy ma on szkodliwy wpływ na płód.
W związku z powyższym w trakcie stosowania leku zaleca się zapobieganie ciąży. Kobiety planujące
ciążę powinny omówić z lekarzem zmianę leczenia i zaprzestać stosowania niniejszego leku na co
najmniej 2 miesiące przed zajściem w ciążę. W przypadku zajścia w ciążę w trakcie stosowania
niniejszego leku, należy natychmiast poinformować o tym lekarza, ponieważ będzie się to wiązało
z koniecznością zmiany leczenia.

Nie należy stosować leku w okresie karmienia piersią, gdyż nie wiadomo czy lek ten przenika do
mleka matki.

 

 

 

STOSOWANIE LEKU U DZIECI I MŁODZIEŻY

Ten lek nie jest zalecany do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku poniżej 18 lat, ponieważ
nie określono skuteczności ani bezpieczeństwa jego stosowania w tej grupie wiekowej.

 

 

 

 

 

 

Powyższy artykuł służy wyłącznie do uzyskania ogólnych informacji o leku. Zanim zdecydujesz się na użycie leku, zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Niewłaściwe stosowanie leków zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

 

Szczegółowe dane
Symbol
5909991389901
Kod producenta
5909991389901
Opinie(0)
Napisz swoją opinię
Twoja ocena:
5/5
Dodaj własne zdjęcie produktu:
Potrzebujesz pomocy? Masz pytania?Zadaj pytanie a my odpowiemy niezwłocznie, najciekawsze pytania i odpowiedzi publikując dla innych.
Zapytaj o produkt
Jeżeli powyższy opis jest dla Ciebie niewystarczający, prześlij nam swoje pytanie odnośnie tego produktu. Postaramy się odpowiedzieć tak szybko jak tylko będzie to możliwe. Dane są przetwarzane zgodnie z polityką prywatności. Przesyłając je, akceptujesz jej postanowienia.
Zapisz na liście zakupowej
Stwórz nową listę zakupową
pixel