REZERWACJA LEKU NA RECEPTĘ!!! ABY ODEBRAĆ ZAREZERWOWANY LEK, NALEŻY OKAZAĆ WAŻNĄ W DNIU ODBIORU RECEPTĘ !!! PREZENTOWANE CENY SĄ CENAMI Z ODPŁATNOŚCIĄ 100%, ODPŁATNOŚĆ ZGODNA Z RECEPTĄ ZOSTANIE NALICZONA W MOMENCIE REALIZACJI!!!

OPIS

Dipper-Mono należy do grupy leków tzw. antagonistów receptora angiotensyny II, które pomagają
kontrolować wysokie ciśnienie tętnicze krwi. Angiotensyna II jest substancją, która zwęża naczynia
krwionośne w organizmie i zwiększa w ten sposób ciśnienie tętnicze krwi. Dipper-Mono blokuje
działanie angiotensyny II, w wyniku czego zmniejsza się napięcie naczyń krwionośnych i ciśnienie
tętnicze krwi.

Dipper-Mono można stosować w trzech różnych stanach:
- w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego u dorosłych oraz u dzieci i młodzieży w wieku od
  6 do 18 lat. Wysokie ciśnienie tętnicze zwiększa obciążenie serca i tętnic. Nieleczone może
  uszkadzać naczynia krwionośne w mózgu, sercu i nerkach, prowadząc do udaru mózgu,
  niewydolności serca lub niewydolności nerek. Wysokie ciśnienie tętnicze zwiększa ryzyko zawału
  mięśnia sercowego. Obniżenie ciśnienia tętniczego do wartości prawidłowych zmniejsza ryzyko
  rozwoju wymienionych zaburzeń.
- w leczeniu dorosłych pacjentów po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego („świeżo
  przebyty” oznacza tu od 12 godzin do 10 dni).
- w leczeniu objawowej niewydolności serca u dorosłych. Dipper-Mono stosuje się wtedy, gdy nie
  można zastosować leku z grupy tzw. inhibitorów konwertazy angiotensyny ACE (leków
  stosowanych w leczeniu niewydolności serca) lub stosuje się go razem z inhibitorami ACE, gdy nie
  można podać innych leków stosowanych w leczeniu niewydolności serca).
  Do objawów niewydolności serca należy duszność oraz obrzęk stóp i nóg na skutek zatrzymywania
  płynów. Niewydolność serca powstaje wtedy, gdy mięsień sercowy nie jest w stanie wystarczająco
  silnie pompować krwi, aby dostarczyć ją do całego organizmu.

WSKAZANIA DO ZASTOSOWANIA LEKU

DZIAŁANIE LEKU

DAWKOWANIE LEKU

Doustnie. Dorośli. 

Nadciśnienie tętnicze. Zalecana dawka początkowa wynosi 80 mg raz na dobę. Działanie przeciwnadciśnieniowe pojawia się w ciągu 2 tyg., a maksymalne działanie przeciwnadciśnieniowe występuje po 4 tyg.

U niektórych pacjentów, u których ciśnienie tętnicze krwi nie jest odpowiednio kontrolowane, dawkę dobową można zwiększyć do 160 mg, a maksymalnie do 320 mg. Dalsze obniżenie ciśnienia tętniczego krwi można uzyskać po zastosowaniu leku moczopędnego, takiego jak hydrochlorotiazyd. Preparat może być stosowany jednocześnie z innymi lekami przeciwnadciśnieniowymi. 

Stan po świeżo przebytym zawale mięśnia sercowego. Leczenie można rozpocząć już po 12 h od rozpoznania zawału mięśnia sercowego. Dawka początkowa wynosi 20 mg 2 razy na dobę, następnie w ciągu kilku tygodni dawkę należy stopniowo zwiększać do 40 mg, 80 mg i 160 mg, podawanych 2 razy na dobę. Maksymalną dawką docelową jest 160 mg 2 razy na dobę. Zwykle zaleca się by pacjenci uzyskali dawkę 80 mg 2 razy na dobę po 2 tyg. od rozpoczęcia leczenia, a maksymalna dawka docelowa 160 mg podawana 2 razy na dobę, powinna zostać osiągnięta w ciągu 3 mies.

Jeśli wystąpi objawowe niedociśnienie tętnicze lub zaburzenie czynności nerek należy rozważyć zmniejszenie dawki. Walsartan może być stosowany u pacjentów przyjmujących inne leki stosowane w leczeniu zawału mięśnia sercowego, takie jak leki trombolityczne, kwas acetylosalicylowy, leki β-adrenolityczne, statyny i leki moczopędne. Jednoczesne stosowanie z inhibitorami ACE nie jest zalecane. Ocena stanu pacjenta po przebytym zawale mięśnia sercowego powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek. 

Niewydolność serca. Zalecana dawka początkowa wynosi 40 mg 2 razy na dobę. Zwiększanie dawki kolejno do 80 mg i 160 mg podawanych 2 razy na dobę powinno być przeprowadzane w odstępach co najmniej 2-tygodniowych, do uzyskania największej dawki tolerowanej przez pacjenta. W przypadku jednoczesnego stosowania leku moczopędnego należy rozważyć zmniejszenie jego dawki. Maksymalna dawka dobowa zastosowana w badaniach klinicznych wynosiła 320 mg walsartanu w dawkach podzielonych. Walsartan może być stosowany u pacjentów przyjmujących inne leki stosowane w leczeniu niewydolności serca.

Jednak jednoczesna terapia skojarzona 3 lekami (walsartan, inhibitor ACE i lek β-adrenolityczny lub walsartan, inhibitor ACE i lek moczopędny oszczędzający potas) nie jest zalecana. Ocena stanu pacjentów z niewydolnością serca powinna zawsze obejmować ocenę czynności nerek. 

Szczególne grupy pacjentów. Lek jest przeciwwskazany u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, marskością żółciową i u pacjentów z zastojem żółci.

U pacjentów z lekkimi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby bez zastoju żółci dawka walsartanu nie powinna być większa niż 80 mg. Nie jest wymagana zmiana dawki u dorosłych pacjentów z CCr >10 ml/min i u pacjentów w podeszłym wieku. 

Dzieci i młodzież w wieku od 6 do 18 lat. Nadciśnienie tętnicze. Dzieci o mc. <35 kg: dawka początkowa wynosi 40 mg raz na dobę; o mc. ≥35 kg: 80 mg raz na dobę. Dawkę preparatu należy dostosować w zależności od uzyskanego działania przeciwnadciśnieniowego.

Maksymalna dawka dobowa w zależności od masy ciała wynosi: ≥18 kg do <35 kg - 80 mg; ≥35 kg do <80 kg - 160 mg; ≥80 kg do ≤160 kg - 320 mg. U dzieci i młodzieży z łagodnymi do umiarkowanych zaburzeniami czynności wątroby dawka nie może być większa niż 80 mg na dobę.

Nie ma konieczności dostosowania dawki u dzieci i młodzieży z CCr >30 ml/min - należy kontrolować czynność nerek oraz stężenie potasu we krwi. Nie zaleca się stosowania u dzieci i młodzieży z CCr <30 ml/min oraz u tych, u których stosowana jest dializoterapia. 

Sposób podania. Tabletki można przyjmować niezależnie od posiłku, popijając wodą.

WARUNKI PRZECHOWYWANIA LEKU

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.

Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na pudełku i blistrze po EXP.
Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego miesiąca.

Nie przechowywać w temperaturze powyżej 30ºC. Przechowywać w oryginalnym opakowaniu w celu
ochrony przed wilgocią.

Nie stosować leku Dipper-Mono w przypadku spostrzeżenia uszkodzenia opakowania lub
stwierdzenia oznak jego naruszenia.

- Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
  farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
  środowisko.

SKŁAD LEKU

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE LEKU

INFORMACJE OSTRZEGAWCZE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU

Kiedy nie stosować leku Dipper-Mono
- jeśli pacjent ma uczulenie na walsartan lub na którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
- jeśli u pacjenta stwierdzono ciężką chorobę wątroby;
- jeśli pacjentka jest w ciąży dłużej niż 3 miesiące (we wczesnym okresie ciąży również lepiej nie
  przyjmować leku Dipper-Mono – patrz punkt poświęcony ciąży);
- jeśli pacjent ma cukrzycę lub zaburzenia czynności nerek i przyjmuje lek zmniejszający ciśnienie
  tętnicze krwi, zawierający aliskiren.
Jeśli którakolwiek z powyższych sytuacji dotyczy pacjenta, nie należy przyjmować leku Dipper-
Mono.

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Przed rozpoczęciem przyjmowania leku Dipper-Mono należy omówić to z lekarzem, jeśli
- pacjent ma chorobę wątroby
- pacjent ma ciężką chorobę nerek lub jest poddawany dializie
- pacjent ma zwężenie tętnicy nerkowej
- pacjent przebył niedawno zabieg przeszczepienia nerki (otrzymał nową nerkę)
- pacjent przebył zawał mięśnia sercowego lub ma niewydolność serca; lekarz może kontrolować
  czynność jego nerek
- pacjent ma ciężką chorobę serca (inną niż niewydolność serca lub zawał mięśnia sercowego)
- kiedykolwiek podczas stosowania innych leków (w tym inhibitorów ACE) wystąpił u pacjenta obrzęk
  języka i twarzy (tzw. obrzęk naczynioruchowy) na skutek reakcji alergicznej. Jeśli takie objawy
  wystąpią podczas stosowania leku Dipper-Mono, należy natychmiast przerwać jego przyjmowanie i
  już nigdy więcej go nie stosować.
- pacjent przyjmuje leki, które zwiększają ilość potasu we krwi. Należą do nich suplementy potasu
  lub zamienniki soli kuchennej zawierające potas, leki oszczędzające potas i heparyna. Może być
  konieczne regularne kontrolowanie ilości potasu we krwi.
- pacjent ma mniej niż 18 lat i przyjmuje Dipper-Mono w skojarzeniu z innymi lekami, które hamują
  układ renina-angiotensyna-aldosteron (leki obniżające ciśnienie tętnicze krwi), lekarz może zalecić
  regularne kontrolowanie czynności nerek pacjenta i stężenia potasu we krwi
- u pacjenta stwierdzono hiperaldosteronizm – chorobę, w której nadnercza wytwarzają za dużo
  hormonu aldosteronu. W takim przypadku stosowanie leku Dipper-Mono nie jest zalecane.
- pacjent utracił dużą ilość płynów (odwodnienie) na skutek biegunki, wymiotów lub przyjmowania
  dużych dawek leków moczopędnych
- pacjentka jest w ciąży (lub może zajść w ciążę), konieczne jest poinformowanie o tym lekarza.
  Dipper-Mono nie jest zalecany we wczesnej ciąży i przeciwwskazany po 3. miesiącu ciąży, gdyż
  jego stosowanie w tym czasie może być bardzo szkodliwe dla dziecka 
- pacjent przyjmuje którykolwiek z poniższych leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia
  tętniczego krwi:
  - inhibitor ACE (np. enalapryl, lizynopryl, ramipryl), zwłaszcza jeśli pacjent ma chorobę nerek
    spowodowaną cukrzycą
  - aliskiren
- pacjent przyjmuje inhibitor ACE razem z niektórymi innymi lekami stosowanymi w leczeniu
  niewydolności serca - tzw. antagonistami receptorów dla mineralokortykosteroidów - MRA
  (tj. spironolakton, eplerenon) lub beta-adrenolitykami (np. metoprolol).

Jeśli którekolwiek z powyższych ostrzeżeń dotyczy pacjenta, należy o tym poinformować lekarza
przed przyjęciem leku Dipper-Mono.

Lekarz może regularnie kontrolować czynność nerek pacjenta, jego ciśnienie tętnicze i stężenie
elektrolitów (np. potasu) we krwi.
Jeśli po przyjęciu leku Dipper-Mono u pacjenta wystąpi ból brzucha, nudności, wymioty lub biegunka,
należy omówić to z lekarzem. Lekarz podejmie decyzję o dalszym leczeniu. Nie należy samodzielnie
podejmować decyzji o przerwaniu przyjmowania leku Dipper-Mono.

Dipper-Mono z jedzeniem i piciem
Dipper-Mono można przyjmować niezależnie od posiłków.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Przed podjęciem prowadzenia pojazdu, używania narzędzi, obsługiwania maszyn lub wykonywaniem
czynności, które wymagają skupienia, należy upewnić się, w jaki sposób Dipper-Mono działa na
organizm pacjenta. Podobnie jak inne leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi
Dipper-Mono może w rzadkich przypadkach powodować zawroty głowy, zaburzające zdolność
koncentracji.

INFORMACJE DOTYCZĄCE OPAKOWANIA LEKU

Jasnoczerwona, okrągła tabletka powlekana ze ściętymi krawędziami, z linią podziału po jednej
stronie oraz wytłoczonym symbolem „D” po jednej stronie linii i symbolem „V” po jej drugiej stronie,
oraz symbolem „NVR” na drugiej stronie tabletki. 

Linia podziału na tabletce ułatwia tylko jej rozkruszenie w celu łatwiejszego połknięcia, a nie podział
na równe dawki.
Wielkość opakowań:
Jedno opakowanie zawiera 14, 28, 30, 56, 60, 98 tabletek powlekanych.

Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Podmiot odpowiedzialny
Sandoz GmbH
Biochemiestrasse 10
6250 Kundl, Austria

Wytwórca/Importer
Lek Pharmaceuticals d.d.
Verovškova 57
1526 Ljubljana, Słowenia

Lek Pharmaceuticals d.d.
Trimlini 2D
9220 Lendava, Słowenia

Lek S.A.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa

Lek S.A.
ul. Podlipie 16
95-010 Stryków

Salutas Pharma GmbH
Otto-von-Guericke-Allee 1
39179 Barleben, Niemcy

Novartis Farmacéutica, S.A.
Gran Vía de les Corts Catalanes, 764, 08013
Barcelona, Hiszpania

S.C. Sandoz, S.R.L.
Livezeni Street no 7A
540472 Targu Mures, Rumunia

Novartis Farma S.p.A.
Via Provinciale Schito 131
80058 Torre Annunziata (NA)
Włochy

W celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji na temat leku oraz jego nazw w krajach
członkowskich Europejskiego Obszaru Gospodarczego należy zwrócić się do:
Sandoz Polska Sp. z o.o.
ul. Domaniewska 50 C
02-672 Warszawa
tel. 22 209 70 00

STOSOWANIE INNYCH LEKÓW

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ

Jeśli kobieta jest w ciąży lub karmi piersią, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć
dziecko, przed zastosowaniem tego leku powinna poradzić się lekarza lub farmaceuty.

- Konieczne jest poinformowanie lekarza, jeśli pacjentka jest w ciąży (lub może zajść w ciążę).
  Zwykle lekarz zaleca przerwanie przyjmowania leku Dipper-Mono przed zajściem pacjentki w
  ciążę lub możliwie szybko po stwierdzeniu ciąży, a w zamian proponuje przyjmowanie innego
  leku. Stosowanie leku Dipper-Mono nie jest zalecane we wczesnym okresie ciąży, a nie wolno go
  przyjmować po 3. miesiącu ciąży, gdyż lek przyjmowany w tym czasie może poważnie zaszkodzić
  dziecku.

- Należy poinformować lekarza o karmieniu piersią lub zamiarze rozpoczęcia karmienia.
  Stosowanie leku Dipper-Mono nie jest zalecane w okresie karmienia piersią. Dla pacjentek
  planujących karmienie piersią, zwłaszcza noworodka lub wcześniaka, lekarz może wybrać inny
  odpowiedni lek.

STOSOWANIE LEKU U DZIECI I MŁODZIEŻY

Dipper-Mono jest zatwierdzony do stosowania u dzieci i młodzieży w wieku od 6 do 18 lat w leczeniu nadciśnienia tętniczego. 

Stosowanie Dipper-Mono jest przeciwwskazane u dzieci poniżej 6 roku życia, ponieważ nie ustalono skuteczności i bezpieczeństwa stosowania tego leku w tej grupie wiekowej. Ponadto, lek nie jest zalecany u dzieci z ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby, żółciową marskością wątroby oraz u pacjentów z zastojem żółci.

Powyższy artykuł służy wyłącznie do uzyskania ogólnych informacji o leku. Zanim zdecydujesz się na użycie leku, zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Niewłaściwe stosowanie leków zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.