Victoza roztw.dowstrz. 6mg/ml 2wstrz.po3ml

  • Victoza roztw.dowstrz. 6mg/ml 2wstrz.po3ml
Producent: NOVO NORDISK A/S
Kod produktu: 5909990718207
315,00 zł
/ opakowanie

KUP LUB ODBIERZ W NASZYM SKLEPIE

Możesz sprawdzić czy towar dostępny jest w sklepie od ręki lub zamówić go przez Internet i odebrać w sklepie.
Sprawdź dostępność

REZERWACJA LEKU NA RECEPTĘ!!! ABY ODEBRAĆ ZAREZERWOWANY LEK, NALEŻY OKAZAĆ WAŻNĄ W DNIU ODBIORU RECEPTĘ !!! PREZENTOWANE CENY SĄ CENAMI Z ODPŁATNOŚCIĄ 100%, ODPŁATNOŚĆ ZGODNA Z RECEPTĄ ZOSTANIE NALICZONA W MOMENCIE REALIZACJI!!!

 

OPIS

Lek Victoza zawiera substancję czynną liraglutyd. Pomaga on zmniejszyć stężenie cukru we krwi, gdy
jest ono zbyt duże. Spowalnia również przejście pokarmu przez żołądek, a także może pomóc
w zapobieganiu chorobom serca.

Lek Victoza jest stosowany jako samodzielny lek przeciwcukrzycowy w przypadku, gdy stosowanie
tylko diety i wysiłku fizycznego nie wystarcza do uzyskania kontroli stężenia glukozy we krwi
u pacjentów, którzy nie mogą stosować metforminy (innego leku przeciwcukrzycowego).

Lek Victoza jest stosowany z innymi lekami przeciwcukrzycowymi w przypadku, gdy leki te nie
wystarczają do uzyskania kontroli stężenia glukozy we krwi. Należą do nich:
- doustne leki przeciwcukrzycowe (takie jak metformina, pioglitazon, pochodne
  sulfonylomocznika, inhibitor kotransportera sodowo-glukozowego 2 (SGLT2i)) i (lub) insulina. 

 

 

WSKAZANIA DO ZASTOSOWANIA LEKU

Do stosowania u dorosłych, młodzieży i dzieci w wieku ≥10 lat z niedostatecznie kontrolowaną cukrzycą typu 2 jako uzupełnienie odpowiedniej diety i wysiłku fizycznego: w monoterapii, u pacjentów, u których stosowanie metforminy jest niewskazane ze względu na nietolerancję lub istniejące przeciwwskazania; jako leczenie dodane do terapii cukrzycy innymi lekami.
 
 

 

DZIAŁANIE LEKU

Analog ludzkiego glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1) otrzymywany w wyniku rekombinacji DNA drożdży Saccharomyces cerevisiae. Wykazuje 97% homologii sekwencji z ludzkim GLP-1, który wiąże się z receptorem GLP-1, aktywując go. Na receptor GLP-1 działa natywny GLP-1, endogenny hormon należący do inkretyn, który wzmacnia glukozozależne wydzielanie insuliny w komórkach beta trzustki. W przeciwieństwie do natywnego GLP-1 liraglutyd ma profil farmakokinetyczny i farmakodynamiczny odpowiedni do podawania raz na dobę. Po podaniu podskórnym profil wydłużonego działania leku opiera się na trzech mechanizmach: wiązaniu pomiędzy cząsteczkami, które skutkuje powolnym wchłanianiem; wiązaniu z albuminą oraz większą stabilnością enzymatyczną wobec enzymów: peptydazy dipeptydylowej IV (DPP-IV) i neutralnej endopeptydazy, co skutkuje długim okresem półtrwania w osoczu. Działanie liraglutydu jest wywoływane specyficzną interakcją z receptorami GLP-1, w wyniku której następuje wzrost cAMP. Liraglutyd stymuluje wydzielanie insuliny w sposób zależny od stężenia glukozy. Jednocześnie zmniejsza nieprawidłowo duże wydzielanie glukagonu, również w sposób zależny od stężenia glukozy. Tym samym, kiedy stężenie glukozy we krwi jest duże, następuje stymulacja wydzielania insuliny i hamowanie wydzielania glukagonu. W odwrotnej sytuacji, podczas hipoglikemii liraglutyd zmniejsza wydzielanie insuliny, nie osłabiając wydzielania glukagonu. Mechanizm zmniejszenia stężenia glukozy we krwi obejmuje również niewielkie opóźnienie w opróżnianiu żołądka. Liraglutyd zmniejsza masę ciała i masę tłuszczową poprzez zmniejszenie łaknienia i podaży kalorii. Liraglutyd działa 24 h i poprawia kontrolę glikemii poprzez zmniejszenie stężenia glukozy we krwi na czczo i po posiłku u pacjentów z cukrzycą typu 2. Po podaniu podskórnym wchłanianie jest powolne i stężenie maksymalne występuje po 8-12 h po podaniu. Całkowita biodostępność liraglutydu po podaniu podskórnym wynosi ok. 55%. Lek w znacznym stopniu wiąże się z białkami osocza (>98%). Metabolizowany jest w podobny sposób jak duże białka i nie zidentyfikowano konkretnego organu będącego główną drogą eliminacji. T0,5 w fazie eliminacji wynosi ok. 13 h.
 

  

DAWKOWANIE LEKU

Podskórnie. 

Dorośli, młodzież i dzieci w wieku ≥10 lat. Aby zwiększyć tolerancję w żołądku i jelitach dawka początkowa wynosi 0,6 mg na dobę. Po upływie co najmniej tygodnia dawkę należy zwiększyć do 1,2 mg. Dla części pacjentów korzystne może okazać się zwiększenie dawki z 1,2 mg do 1,8 mg i w zależności od odpowiedzi klinicznej, po upływie minimum jednego tygodnia dawkę można zwiększyć do 1,8 mg w celu dodatkowej poprawy kontroli glikemii. Dobowe dawki większe niż 1,8 mg nie są zalecane. W celu zmniejszenia ryzyka hipoglikemii należy rozważyć zmniejszenie dawki pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny w przypadku dołączenia  liraglutydu do pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny.

Leczenie skojarzone z pochodną sulfonylomocznika dotyczy jedynie pacjentów dorosłych. Nie jest konieczne samodzielne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi w celu skorygowania dawki liraglutydu. Samodzielne kontrolowanie stężenia glukozy we krwi jest konieczne w celu skorygowania dawki pochodnej sulfonylomocznika i insuliny, zwłaszcza gdy rozpoczęto leczenie liraglutydem i zmniejszono dawkę insuliny. Zaleca się stopniowe zmniejszanie dawki insuliny. 

Szczególne grupy pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki w związku z wiekiem pacjenta. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi, umiarkowanymi lub ciężkimi zaburzeniami czynności nerek. Nie ma doświadczenia w stosowaniu u pacjentów z chorobą nerek w stadium końcowym, dlatego lek nie jest zalecany w tej grupie pacjentów. Nie ma konieczności dostosowywania dawki u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności wątroby. Lek nie jest zalecany do stosowania u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami wątroby. Nie ma dostępnych danych na temat stosowania u dzieci w wieku <10 lat. 

Sposób podania. Leku nie wolno podawać dożylnie ani domięśniowo. Lek podawany jest raz na dobę o dowolnej porze, niezależnie od posiłków i może być wstrzykiwany podskórnie w okolicę brzucha, udo lub ramię. Miejsce wstrzyknięcia i porę podania można zmienić bez dostosowywania dawki. Lepiej jest jednak wstrzykiwać lek w przybliżeniu o tej samej porze dnia, po wybraniu najbardziej dogodnej pory. 

 

 

WARUNKI PRZECHOWYWANIA LEKU

Lek należy przechowywać w miejscu niewidocznym i niedostępnym dla dzieci.
Nie stosować tego leku po upływie terminu ważności zamieszczonego na etykiecie wstrzykiwacza
i opakowaniu zewnętrznym po „Termin ważności”. Termin ważności oznacza ostatni dzień podanego
miesiąca.
Przed otwarciem
Przechowywać w lodówce (2˚C–8˚C). Nie zamrażać. Przechowywać z dala od zamrażalnika.
Podczas stosowania
Wstrzykiwacz można przechowywać do jednego miesiąca w temperaturze poniżej 30˚C
lub w lodówce (2˚C–8˚C), z dala od zamrażalnika. Nie zamrażać.
Jeśli wstrzykiwacz nie jest używany, w celu ochrony przed światłem nakładać nasadkę
na wstrzykiwacz.
Nie stosować tego leku, jeśli roztwór nie jest przezroczysty i bezbarwny lub prawie bezbarwny.
Leków nie należy wyrzucać do kanalizacji ani domowych pojemników na odpadki. Należy zapytać
farmaceutę, jak usunąć leki, których się już nie używa. Takie postępowanie pomoże chronić
środowisko.

 

 

SKŁAD LEKU

- Substancją czynną leku jest liraglutyd. 1 ml roztworu do wstrzykiwań zawiera 6 mg liraglutydu.
  Jeden fabrycznie napełniony wstrzykiwacz zawiera 18 mg liraglutydu.
- Pozostałe składniki leku to disodu fosforan dwuwodny, glikol propylenowy, fenol oraz woda
  do wstrzykiwań.

 

 

DZIAŁANIA NIEPOŻĄDANE LEKU

Bardzo często: nudności, biegunka. Często: zapalenie nosa i gardła, zapalenie oskrzeli, hipoglikemia, brak łaknienia, zmniejszenie apetytu, ból głowy, zawroty głowy, przyspieszenie częstości akcji serca, wymioty, dyspepsja, ból w górnej części brzucha, zaparcie, zapalenie żołądka, nadmierna produkcja gazów jelitowych, wzdęcie brzucha, refluks żołądkowo-przełykowy, dolegliwości brzuszne, ból zęba, wysypka, zmęczenie, reakcje w miejscu wstrzyknięcia, zwiększone stężenie lipazy, zwiększone stężenie amylazy. Niezbyt często: odwodnienie, zaburzenia smaku, opóźnione opróżnianie żołądka, kamica żółciowa, zapalenie pęcherzyka żółciowego, pokrzywka, świąd, zaburzenia czynności nerek, ostra niewydolność nerek, złe samopoczucie. Rzadko: reakcje anafilaktyczne, niedrożność jelit. Bardzo rzadko: zapalenie trzustki (w tym martwicze zapalenie trzustki).

Większość przypadków potwierdzonej hipoglikemii w badaniach klinicznych należała do łagodnych. Nie zaobserwowano przypadków ciężkiej hipoglikemii w badaniu z zastosowaniem liraglutydu w monoterapii. Ciężka hipoglikemia może wystąpić niezbyt często i głównie obserwowano ją podczas leczenia skojarzonego liraglutydem z pochodną sulfonylomocznika. Bardzo niewiele przypadków zaobserwowano w przypadku podawania liraglutydu w skojarzeniu z doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi innymi niż pochodna sulfonylomocznika. Ryzyko hipoglikemii jest niewielkie w przypadku skojarzonego stosowania insuliny bazowej z liraglutydem. U pacjentów w wieku powyżej 70 lat oraz u pacjentów z łagodnymi lub umiarkowanymi zaburzeniami czynności nerek (CCr odpowiednio 60-90 ml/min oraz 30-59 ml/min) może wystąpić więcej dolegliwości ze strony układu pokarmowego w przypadku leczenia liraglutydem. W ogólnym podsumowaniu, częstość, rodzaj i ciężkość działań niepożądanych u młodzieży i dzieci w wieku ≥10 lat były porównywalne z tymi, które obserwowano u osób dorosłych. 

 

 

INFORMACJE OSTRZEGAWCZE PRZED ZASTOSOWANIEM LEKU

Kiedy nie stosować leku Victoza
- Jeśli pacjent ma uczulenie na liraglutyd lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku.
  

Ostrzeżenia i środki ostrożności
Należy skonsultować się z lekarzem, farmaceutą lub pielęgniarką:
- przed rozpoczęciem stosowania leku Victoza,
- w przypadku rozpoznania lub występowania w przeszłości choroby trzustki.

Tego leku nie należy stosować w przypadku cukrzycy typu 1 (tzn. gdy organizm w ogóle nie
wytwarza insuliny) lub cukrzycowej kwasicy ketonowej (powikłanie cukrzycy związane z dużym
stężeniem cukru we krwi i zwiększeniem wysiłku oddechowego). Lek ten nie jest insuliną i w związku
z tym nie należy stosować go jako zamiennika insuliny.

Stosowanie leku Victoza nie jest zalecane u pacjentów poddawanych dializie.

Stosowanie leku Victoza nie jest zalecane u pacjentów z ciężką chorobą wątroby.

Nie zaleca się stosowania leku Victoza u pacjentów z ciężką niewydolnością serca.

Nie zaleca się stosowania tego leku u pacjentów z ciężkimi zaburzeniami czynności żołądka lub jelit,
skutkującymi opóźnieniem opróżniania żołądka (tzw. gastropareza) lub nieswoistym zapaleniem jelit.

W przypadku występowania objawów ostrego zapalenia trzustki, takich jak utrzymujący się silny ból
brzucha, należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem .

W przypadku choroby tarczycy, w tym guzków tarczycy i powiększenia tarczycy, należy zwrócić się
do lekarza.

W początkowym okresie stosowania leku Victoza można niekiedy doświadczyć utraty płynów
(odwodnienia), np. w przypadku wymiotów, nudności lub biegunki. Należy pić dużo płynów, aby
uniknąć odwodnienia. W przypadku jakichkolwiek pytań lub wątpliwości należy zwrócić się do
lekarza.

Prowadzenie pojazdów i obsługiwanie maszyn
Małe stężenie cukru we krwi (hipoglikemia) może zmniejszyć zdolność koncentracji. Należy unikać
prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn, kiedy pojawią się oznaki hipoglikemii. 
Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi. W celu uzyskania dalszych informacji należy
skonsultować się z lekarzem.

Ważne informacje na temat niektórych składników leku Victoza
Ten lek zawiera mniej niż 1 mmol sodu (23 mg) na dawkę, to znaczy, że lek uznaje się za „wolny od
sodu”.


  

INFORMACJE DOTYCZĄCE OPAKOWANIA LEKU

Lek Victoza jest dostarczany jako przezroczysty i bezbarwny lub prawie bezbarwny roztwór
do wstrzykiwań w fabrycznie napełnionym wstrzykiwaczu. Każdy wstrzykiwacz zawiera 3 ml
roztworu wystarczającego na 30 dawek po 0,6 mg, 15 dawek po 1,2 mg lub 10 dawek po 1,8 mg.

Lek Victoza jest dostępny w opakowaniach zawierających 1, 2, 3, 5 lub 10 wstrzykiwaczy.
Nie wszystkie wielkości opakowań muszą znajdować się w obrocie.

Opakowanie nie zawiera igieł.

Podmiot odpowiedzialny i wytwórca
Novo Nordisk A/S
Novo Allé
DK-2880 Bagsværd
Dania


 

STOSOWANIE INNYCH LEKÓW

Należy powiedzieć lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce o wszystkich lekach przyjmowanych
przez pacjenta obecnie lub ostatnio, a także o lekach, które pacjent planuje przyjmować.

W szczególności należy powiedzieć lekarzowi, farmaceucie lub pielęgniarce, jeśli pacjent przyjmuje
leki zawierające którąkolwiek z następujących substancji czynnych:
- pochodne sulfonylomocznika (takie jak glimepiryd lub glibenklamid) lub insulina. Możliwe jest
  wystąpienie hipoglikemii (małego stężenia cukru we krwi) w przypadku stosowania leku
  Victoza razem z pochodną sulfonylomocznika lub insuliną, gdyż pochodne sulfonylomocznika
  i insulina zwiększają ryzyko hipoglikemii. W przypadku rozpoczęcia stosowania tych leków
  jednocześnie po raz pierwszy, lekarz może zalecić zmniejszenie dawki pochodnej
  sulfonylomocznika lub insuliny. Objawy zapowiadające małe stężenie cukru we krwi – patrz
  punkt 4. Jeśli pacjent stosuje pochodną sulfonylomocznika (taką jak glimepiryd lub
  glibenklamid) lub insulinę, lekarz może zalecić badanie stężenia cukru we krwi. Pomoże mu to
  stwierdzić, czy należy zmienić dawkę pochodnej sulfonylomocznika lub insuliny;
- jeśli pacjent stosuje insulinę; lekarz prowadzący powie, jak zmniejszyć dawkę insuliny i zaleci
  częstsze kontrolowanie stężenia glukozy we krwi, aby uniknąć hiperglikemii (duże stężenie
  glukozy we krwi) i cukrzycowej kwasicy ketonowej (powikłanie cukrzycy występujące, gdy
  organizm nie może rozkładać glukozy z powodu niedostatecznej ilości insuliny);
- warfaryna lub inne doustne leki przeciwzakrzepowe – może być konieczne częstsze
  wykonywanie badań oceniających krzepliwość krwi.


 
 

CIĄŻA I KARMIENIE PIERSIĄ

Jeśli pacjentka jest w ciąży, przypuszcza, że może być w ciąży lub gdy planuje mieć dziecko, powinna
poinformować lekarza. Leku Victoza nie powinno się stosować w okresie ciąży, gdyż nie wiadomo,
czy może mieć on szkodliwy wpływ na płód.

Nie wiadomo, czy lek Victoza przenika do mleka matki, dlatego nie należy stosować tego leku
podczas karmienia piersią.

 

 

STOSOWANIE LEKU U DZIECI I MŁODZIEŻY

Lek Victoza może być stosowany u młodzieży i dzieci w wieku 10 lat i powyżej. Brak danych
dotyczących stosowania tego leku u dzieci w wieku poniżej 10 lat.

 

 

 

Powyższy artykuł służy wyłącznie do uzyskania ogólnych informacji o leku. Zanim zdecydujesz się na użycie leku, zapoznaj się z treścią ulotki dołączonej do opakowania bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Niewłaściwe stosowanie leków zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.

 

  • Szybka dostawa nawet w 24h (zamówienia złożone do godz 13:00 realizujemy dziś)
  • Darmowa wysyłka za zakupy powyżej 249 zł
Masz pytanie?
Nasi farmaceuci są do Twojej dyspozycji.
Zadzwoń do nas lub napisz
Opinie naszych klientów
pixel